[8]. يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ‌. (الرعد/ 39)

[9]. مراد محمد بن عبد الله المحض است معروف به صاحب نفس زكيّه. كنيه‌اش ابو عبد الله يا ابو القاسم بود و ملقب به المهدى. محمد در سال 100 هجرى متولد شد و در بيست و پنجم ماه رجب سال 145 به شهادت رسيد. منصور دوانيقى و جماعتى از بنى هاشم با او و برادرش ابراهيم بيعت كردند. چون بنى عباس بر سر كار آمدند، در تمام مدت خلافت سفّاح، محمد و ابراهيم در نهان مى‌زيستند. در زمان منصور هردو برادر خروج كردند. محمد رهسپار مدينه شد. منصور بر سرش لشكر فرستاد. محمد در مكانى به نام «احجار الزيت» كشته شد (ر ك. مقاتل الطالبيين، ص 157؛ عمدة الطالب، ص 103.)

[10]. ابراهيم بن محمد معروف به قتيل باخمرى براى خروج راه بصره در پيش گرفت. بر بصره مستولى شد. حتى يك‌بار لشكر منصور از او شكست خورد عاقبت در ماه ذو القعده سال 145 به شهادت رسيد (ر ك. مقاتل الطالبيين، ص 210؛ عمدة الطالب، ص 108 به بعد.)

[11]. عبد الله بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب. پدرش را حسن مثنّى مى‌گفتند و عبد الله به المحض ملقب بود. چون بنى عباس بر سر كار آمدند و با آل على (ع) آن شيوه نابكارانه در پيش گرفتند، عبد الله محض را به زندان بردند و او را در زمان حكومت منصور، به امر منصور، در زندان خفه كردند (ر ك. عمدة الطالب، ص 101 به بعد.)

[12]. إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى‌ أَهْلِها. (النساء/ 58)