نشنيدى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلم در روز نبرد احد فرمود: «بهشت بر طلحه واجب شد، هر كه خواهد كه بيند شهيدى زنده بر زمين گام برمى‌دارد به طلحه بنگرد»؟ آيا نشنيدى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلم فرمود: «ده نفر از قريش بهشتى‌اند». على عليه السّلام فرمود:

آنان را نام ببر. گفت: فلان و فلان‌ [1] و فلان تا كه نه نفر را شمرد، در ميان اين نه نفر ابو عبيده جراح و سعيد بن زيد بن عمرو بن فضيل بودند. على عليه السّلام فرمود: نه نفر را شمردى، دهمى كيست؟ گفت: تو.

على عليه السّلام فرمود: تو اقرار كردى كه من از بهشتيانم، اما آنچه را كه براى خود و يارانت ادعا كردى من آن را انكار مى‌كنم! به خدا سوگند! برخى از كسانى را كه نام بردى در تابوتى و در چاهى در پائين‌ترين درّه جهنم هستند و بر آن چاه صخره‌اى است كه هر گاه خداوند بخواهد دوزخ را داغ كند، آن صخره برداشته شود و دوزخ گداخته گردد. اين را از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلم شنيدم، اگر دروغ بگويم خدا تو را بر من پيروز گرداند و خونم به دست تو ريخته شود و اگر راست گفته باشم خدا مرا بر تو و يارانت پيروز گرداند. زبير در حالى كه مى‌گريست نزد يارانش برگشت. سپس حضرتش به طلحه رو كرد و فرمود: اى طلحة! زنانتان را همراه آورده‌ايد؟ گفت: نه! فرمود: پس به زنى تكيه كرديد كه به فرموده قرآن جايش نشستن در خانه‌اش است، او را درآورده و زنان خويش را در پرده و خانه هشته‌ايد؟! چه منصفانه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلم رفتار كرده‌ايد! كه زنان خويش را در خانه و زنش را از خانه درآورده‌ايد!! در حالى كه خداوند زنان رسول را فرموده كه از پشت پرده سخن گويند! برايم از جريان نماز عبد اللَّه بن زبير بگو، مگر شما دو تا يك ديگر را قبول نداريد!؟ به من بگو كه چرا بدويان بيابانگرد را عليه من فراخوانده‌ايد، چه چيز شما را به اين كار واداشت؟!