نام برد. على عليه السّلام ابو ذر و مقداد گفتند: سلمان راست گفت. رحمت و آمرزش خدا بر او و بر آنان باد.

از جمله كسانى كه نام برد؛ ابو بكر، عمر، ابو عبيده، معاذ، سالم؛ و اين پنج نفر همان باند شورا هستند [1]، عمار بن ياسر، سعد بن عباده، و بقيّه از اصحاب عقبه‌ [2]، ابى بن كعب، ابو ذر و مقداد، و بقيّه كه بيشترشان از مجاهدان بدر و انصار بودند كه در ميان‌شان ابو هيثم بن تيهان و خالد بن زيد و ابو ايوب و اسيد بن خضير و بشر بن سعد قرار داشتند.

سليم گفت: پندارم كه من همه‌شان را ديده باشم و با فرد فردشان خلوت نموده و از آنان پرسيده باشم. يادم هست كه برخى‌شان در برابر پرسشم خاموش شدند و در پاسخم هيچ نگفتند و كتمان كردند و برخى‌شان برايم تعريف كردند، يكى از آنان ضمن تعريف جريان، افزود: «ما دچار فتنه‌اى شديم كه دل و درون و چشم و گوش و عقل و هوش ما را فلج كرد، به اين صورت كه وقتى ابو بكر ادعا كرد كه پس از ماجراى غدير خم و امارت على عليه السّلام، شنيده كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم فرموده: «ما اهل بيتى هستيم كه خداى ما را گرامى داشت و آخرت را بر دنيا براى ما برگزيد و خداوند نمى‌خواهد كه براى ما اهل بيت، نبوت و خلافت يك جا جمع شود». ابو بكر با استناد به اين سخن با على عليه السّلام هنگامى كه او را براى گرفتن بيعت آوردند، احتجاج كرد و چهار نفر از كسانى كه نزد ما معتبر بودند، او را تصديق كرده و گواهى دادند.

اين چهار نفر عبارت بودند از: ابو عبيده، سالم، عمر، معاذ، و ما پنداشتيم كه آنان راست مى‌گويند. و پس از آنكه على عليه السّلام بيعت كرد ما را آگاه نمود كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم چنين و چنان فرموده و اينكه اين پنج نفر ميان خويش پيمانى بسته و در سايه كعبه با هم عهد كردند كه: «اگر محمّد مرد يا كشته شد به يارى يك ديگر عليه‌