سراست ببدن مؤمن روز قيامت در سايه صدقه خويش است مؤمن ميخورد بيك روده و كافر ميخورد بهفت روده مؤمنان سهل انگاران نرم‌طبعانند زمستان بهار مؤمنست دعا سلاح مؤمن است نماز نور مؤمن است دنيا زندان مؤمن است و بهشت كافر است حكمت گمشده مؤمن است نيّت مؤمن بهتر است از كردار او و هديه خدا از مؤمن سؤال است از در او تحفه مؤمن مرگست شرف و بزرگى مؤمن نماز اوست در شب و عزت او آنست كه بينياز باشد از مردمان‌

فصل چهارم در حق مؤمن بر مؤمن‌

(1) فرمود رسول خدا (ص) از براى مؤمن بر مؤمن هفت حق واجب است از جانب خداى تعالى بزرگ داشتن او را در چشم خود و دوست داشتن او را در دل خود و برابر داشتن او را با خود در مال خود و آنكه حرام داند غيبت او را و عيادت و ديدنى كند او را در بيمارى او و پيروى كند جنازه او را و نگويد ذكر او بعد از مرگ او مگر به نيكى‌

فصل پنجم در حال مؤمن‌

(2) گفت پيغمبر خدا (ص) كه دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است و از امام جعفر صادق (ع) آنكه خداى تعالى گردانيده است دوست خود را در دنيا نشانه تير بلا و نيز از آن سرور مرويست كه خالى نيست مؤمن يكى از سه چيز جميع آنكه باشد با وى در سراى خود شخصى كه بندد در وى در را تا آزار كند او را يا گذر كند در راه خود بحاجت خود بشخصى كه آزار كند او را و اگر مؤمن بر سر كوهى باشد برانگيزاند خدا بر وى شيطانى را كه ازار كند او را و بگرداند براى وى از ايمان مونسى كه وحشت نگيرد با آن از هيچ كس و فرمود رسول خدا اگر مؤمن بر تخته باشد در دريا هر آينه بگمارد خدا بر وى شيطانى را كه آزار كند او را و فرمود آن حضرت اگر باشد مؤمن در سوراخ موشى هر آينه بگمارد خدا بر وى شخصى را كه آزار كند