و تعالى على را از پشت ابو طالب (1) و سپرد او را ببهترين شكمها كه آن شكم فاطمه بنت اسد است گفت ابو طالب در وقتى كه گذشته بود سه يك شب گرفت فاطمه را آنچه ميگيرد زنان را نزد زائيدن پس گفتم او را كه چيست حال تو اى بهترين زنان گفت مييابم دردى پس خواندم بر وى آنچه كه در آنست رستگارى پس ساكن شد بعد از آن خواندم زنان را تا يارى كنند او را در كار او پس چون زائيد او مانند آفتاب بود در وقت طلوع پس بسجده رفت و گفت‌

اشهد ان لا اله الّا اللَّه وحده لا شريك له و اشهد انّ محمّد عبده و رسوله‌

و گفت بوى ختم ميكند خدا پيغمبرى را و بمن تمام ميكند وصيت را بعد از آن چون گذاشتم او را در كنار بانگ برداشت كه السّلام عليك اى مادر من چيست خبر پدر من گفت در نعمتهاى خدا باز ميگردد و در دوستى او تنعم ميكند گفت جابر يا رسول اللَّه بدرستى كه مردمان ميگويند كه ابو طالب كافر مرد فرمود يا جابر پروردگار تو داناتر است بغيب بدرستى كه شبى كه مرا به آسمان بردند رسيدم بعرش پس ديدم چهار نور پس گفتند مرا كه اين جد تو است عبد المطلب و اين عم تو است ابو طالب و اين پدر تست عبد اللَّه و اين پسر عم تست جعفر بن ابى طالب پس گفتم الهى بچه يافتند اين درجه را گفت بپوشاندن ايمان را و ظاهر كردن كفر را تا وقت مرگ‌

فصل ششم در بزرگوار داشتن اولاد پيغمبر (ص)

(2) كه فرمود خداى تبارك و تعالى به پيغمبر خودقُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌يعنى بگو يا محمد (ص) نميخواهم از شما مزدى مگر دوستى فرزندان و گفت رسول اللَّه (ص) واجبست شفاعت من از براى هر كه يارى كند فرزند فرزند مرا بدست خود و زبان خود و مال خود گفته‌ست ابن بابويه قمى در كتاب امالى كه فرمود رسول خدا (ص) كه چون بايستم در مقام محمود شفاعت كنم صاحبان گناهان‌