تو اجر مييابى بر آن و غمناكترين غمى غم عيال است‌

فصل ششم در فضل موى سفيد و پيرى‌

(1) فرمود خداى تعالى در سوره روم‌اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَ شَيْبَةً يَخْلُقُ ما يَشاءُخدا آنست كه آفريد شما را از چيز سست كه آن نطفه است پس داد شما را بعد از سستى قوة پس داده بعد از قوة جوانى پيرى و سستى را مى‌آفريند آنچه ميخواهد و فرمود رسول خدا (ص) كه بدرستى كه خداى تعالى نظر ميكند بر روى پير مؤمن در صباح و شام پس ميفرمايد اى بنده من بسيار شد سن تو و باريك شد استخوان تو و نرم گرديد پوست تو و نزديك شد اجل تو و وقت آمدن تو شد بر من پس تو شرم دار از من كه من شرم ميدارم از موى سفيد تو كه عذاب كنم ترا بآتش و فرمود (ص) بحكايت از خداى عز و جل كه موى سفيد نور منست پس نميسوزانم نور خود را بآتش خود و فرمود رسول خدا (ص) كه پير در اهل خود مثل پيغمبر است در امّت خود از جابر گفت فرمود رسول خدا (ص) از بزرگوارى بزرگ داشتن خداى عزّ و جل بزرگ داشتن موى سفيد مؤمن است از انس گفت وصيّت كرد مرا رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله به پنج خصلت و فرمود در آن كه بزرگوار دار پير را تا از رفيقان من باشى در قيامت و فرمود صلّى اللَّه عليه و آله كه نيست از من آنكه رحم نكند بر خردان ما و بزرگ ندارد پيران ما را

فصل هفتم در مدح باز داشتن زبان از سخنان بيهوده‌

(2) فرمود خداى تعالى در سوره ق‌إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌما ميدانيم حال آدمى را