را از يك نور پس فشرد اين نور را يك فشردن پس بيرون آمد از آن شيعيان ما پس تسبيح گفتيم يعنى سبحان اللَّه گفتيم پس ايشان تسبيح گفتند و ما تقديس گفتيم پس ايشان تقديس گفتند و ما لا اله الّا اللّه گفتيم پس ايشان لا اله الّا اللَّه گفتند پس ما تمجيد گفتيم پس ايشان تمجيد گفتند و ما توحيد گفتيم پس ايشان توحيد گفتند پس بعد از آن خلق كرد خداى تعالى آسمانها را و زمين را و خلق كرد ملئكه را پس ماندند ملئكه صد سال كه نميدانستند تسبيحى و نه تقديسى و نه تمجيدى پس تسبيح گفتيم ما و تسبيح گفتند شيعيان ملئكه بواسطه تسبيح ما و تقديس گفتيم ما و تقديس گفتند شيعيان ما پس تقديس گفتند ملئكه بسبب تقديس ما و تمجيد گفتيم ما و تمجيد گفتند شيعيان ما پس تمجيد گفتند ملائكه بسبب تمجيد ما پس توحيد گفتيم ما و توحيد گفتند شيعيان ما پس توحيد گفتند ملئكه از براى توحيد ما و بودند ملائكه كه نميدانستند تسبيحى و نه تقديسى و نه تهليلى پيش از تسبيح ما و تسبيح شيعيان ما پس ما موحدانيم در وقتى كه نبود هيچ موحّدى غير از ما و سزاوار است بخدايتعالى كه چنانچه خاص گردانيد ما را و خاص گردانيد شيعيان ما را كه فرود آورد ما را و شيعيان ما را در اعلا عليّين بدرستى كه خدا برگزيد ما را و برگزيد شيعيان ما را پيش از آنكه روح ما ببدن ما قرار گيرد پس خواند ما را و جواب داديم پس آمرزيد ما را و شيعيان ما را پيش از آنكه طلب آمرزش كنيم از خداى تعالى (1) حديث كرد ما را محمد بن ابراهيم طالقانى گفت حديث كرد ما را عبد العزيز يحيى جلودى در بصره گفت حديث كرد ما را عبد الواحد بن غياث گفت حديث كرد ما را ابو عوانه از عثمان ابن مغيره از بيصادق از ربيعة بن ماجد از امير المؤمنين عليه السلام گفت شنيدم از رسول خدا (ص) كه فرمود بدرستى كه خداى تبارك و تعالى خلق كرد مرا و خلق كرد على را و فاطمه را و حسن و حسين را از يك نور