تورية را و شكافت از براى او دريا را و سايه انداخت بر وى بابر پس گفت او را پيغمبر (ص) كه مكروهست بنده را كه نيكى گويد نفس خود را و ليكن ميگويم كه چون آدم (ع) رسيد بگناه توبه وى آن بود كه گفت خدايا بدرستى كه سؤال ميكنم از تو بحق محمد و آل محمد (ص) كه بپوشى گناه مرا پس آمرزيد خداى تعالى او را و بدرستى كه نوح (ع) چون سوار كشتى شد و ترسيد از غرق شدن گفت خداوندا بدرستى كه سؤال ميكنم از تو بحق محمد و آل محمد كه برهانى مرا از غرقشدن پس رهانيد او را خداى تعالى از غرق و بدرستى كه ابراهيم (ع) چون افتاده شد در آتش گفت خداوندا بدرستى كه سؤال ميكنم از تو بحق محمد و آل محمد كه برهانى مرا از آتش پس گردانيد آن را خداى تعالى بر وى سرد و سلامت و بدرستى كه موسى (ع) چون انداخت عصا را و انداخت در دل خود ترس و بيم را گفت خدايا بدرستى كه سؤال ميكنم از تو بحق محمّد و آل محمد كه ايمن گردانى مرا از اين پس فرمود خداى عز و جل مترس بدرستى كه تو غالب ميگردى اى يهودى بدرستى كه اگر موسى ميديد مرا بعد از آن ايمان نمى‌آورد بمن و به پيغمبرى من نفع نميداد او را ايمان او چيزى و نفع نميداد او را پيغمبرى او اى يهودى از فرزندان من مهدى است كه چون خروج كند فرود آيد عيسى (ع) بن مريم بيارى او پس پيش دارد عيسى او را و نماز كند در عقب او (1) و گفت شيخ فقيه ابو جعفر محمد بن على (ع) بن الحسين ابن موسى ابن بابويه قمى كه حديث كرد مرا حسين بن احمد بن محمّد بن ادريس رحمه الله گفت حديث كرد مرا احمد بن محمد بن عيسى بن محمد بن ضحاك گفت خبر كرد ما را عزيز بن عبد الحميد از اسماعيل بن طلحه از كثير بن عمير از جابر بن عبد اللَّه انصارى گفت شنيدم از رسول خدا (ص) كه ميفرمود بدرستى كه خداى تعالى خلق كرد مرا و خلق كرد على و فاطمه و حسن و حسين و امامان‌