فخر المحققين نقل نموده‌اند كه بعضى از جوامد هم در دائره بحث مشتق قرار دارند.

فرع فقهى: شخصى داراى دو زوجه كبيره و يك زوجه صغيره شيرخوار هست- البتّه زوجه صغيره را با اذن ولى و مصلحت طفل به ازدواج خود، درآورده- كه زوجه صغيره را در اختيار دو زوجه كبيره خود قرار داده تا از آنها ارتضاع كند و كبيرتين آن صغيره را با شرائطى كه در باب رضاع، معتبر است شير داده‌اند. لازم است به دو نكته اشاره كنيم كه:

1- شير خوردن صغيره از كبيرتين، متعاقب يكديگر است يعنى فرضا يك شبانه روز از كبيره اوّل شير خورده سپس يك شبانه روز از كبيره دوّم كه ارتباطى به هم پيدا نكند و مخلوط نشود.

2- مصنّف «ره» فرموده‌اند: «مع الدخول بالكبيرتين».

طبق فرض مسئله به مجرّدى كه زوجه صغيره از كبيره اوّل، ارتضاع نمود يعنى شرائط معتبر در باب رضاع محقّق شد، زوجه كبيره اوّل و زوجه صغيره بر زوج، حرام مى‌شوند زيرا كبيره اوّل به خاطر ارضاع صغيره، عنوان امّ الزّوجه پيدا مى‌كند و امّ الزّوجه يكى از محرّمات ابدى است و صغيره هم چون بنت الزّوجه است بر زوج، حرام مى‌شود منتها مى‌دانيد كه هر بنت الزّوجه‌اى- ربيبه- بر زوج، حرام نيست بلكه بنت الزّوجة المدخول بها حرام است لذا در طرح مسئله گفتيم بايد آن زوجه، مدخول بها باشد.

يادآورى: قسمت مذكور از مسئله، ارتباطى به بحث مشتق ندارد گرچه با نظر دقيق مى‌توان آن را به بحث مشتق، مرتبط كرد بلكه قسمت دوّم مسئله را به بحث مشتق ارتباط داده‌اند كه:

سؤال: آيا زوجه كبيره دوّم كه با شرائط معتبر در باب رضاع، صغيره را شير داده بر