و منها: استعمال الصّلاة و غيرها في غير واحد من الأخبار في الفاسدة، كقوله عليه الصّلاة و السّلام (بني‌ الإسلام على خمس: الصّلاة، و الزّكاة، و الحجّ،

اشكال: مى‌پذيريم كه صحّت تقسيم، دليل بر اين است كه مقسم، معناى عامّى دارد ولى اين مطلب در صورتى صحيح است كه دليلى برخلاف آن، اقامه نشده باشد و ما در ادلّه‌اى كه براى صحيحى‌ها بيان كرديم، ثابت نموديم كه الفاظ عبادات از جمله صلات براى صحيح، وضع شده لذا صحّت تقسيم نمى‌تواند يكى از ادلّه شما- اعمّى‌ها- باشد بلكه مى‌گوئيم از مقسم معناى عامّى اراده شده امّا نه حقيقتا بلكه بالعناية و المسامحة و در تقسيم مذكور، لفظ صلات در صحيح و فاسد «استعمال» شده نه اينكه براى معنائى اعمّ از صحيح و فاسد «وضع» شده باشد.

با توجّه به فرمايشات قبلى مصنّف «ره» مى‌توان جواب بهترى از دليل سوّم بيان كرد كه:

صحّت تقسيم دليل برآن است كه از مقسم، معناى عامى اراده شده.

سؤال: آيا آن معناى عام به نحو حقيقت، اراده شده يا مجاز؟

جواب: به اصالت الحقيقة تمسّك نموده و مى‌گوئيم حقيقتا اراده شده.

اشكال: همان‌طور كه مكرّرا بيان كرده‌ايم، در صورتى مى‌توان به اصالت الحقيقة تمسّك نمود كه در مراد متكلّم- نه كيفيّت استعمال- ترديد داشته باشيم. در محلّ بحث مى‌دانيم از مقسم، معناى عامّى اراده شده امّا كيفيّت استعمال براى ما مشكوك است و