در اين‌گونه جملات، مى‌توان خود « شديدا » را مفعول مطلق گرفت، زيرا نوع حدث ماقبل خود را بيان كرده است.

هم‌چنين در مثال: « جلد المجرم خمسين جلدة؛ مجرم پنجاه ضربه شلاق خورد»، خمسين، منصوب و مفعول مطلق است؛ اگرچه مصدر نيست، زيرا در واقع « نائب مفعول مطلق» است و « تعداد » ضربه‌هاى شلّاق را بيان كرده است.

نگاهى به كتاب‌هاى ديگر

المفعول المطلق و هو المصدر الفضلة المؤكّد لعامله او المبين لنوعه او لعدده و غير المصدر مثله نحو ... فَلا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ ... [1] و ... وَ لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً .... ( شذور الذهب، ص 249، با تلخيص).

تمرين‌

عبارات زير را در حد دروس گذشته تركيب كنيد:

1. ... ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ ... [2]

2. ... لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً ... [3]

3. ... هِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ ... [4]

4. « طفت سبعا حول قبّته».

5. « مشيت مشية متواضع».

[1] . نساء، آيه 129.

[2] . ملك، آيه 4.

[3] . اسراء، آيه 26.

[4] . نمل، آيه 88.