9 احكام مشترك بين فاعل و نائب فاعل (2)

اگر به برخى از صيغه‌هاى افعال، علامتى به نام علامت تأنيث ملحق شود، اين علامت نشانگر مؤنّث بودن فاعل فعل است.

قبل از بيان حكم الحاق علامت تأنيث به فعل، به مقدّمه‌اى در رابطه با اقسام مؤنّث توجّه كنيد:

اقسام مؤنّث: مؤنّث‌ها دو قسمند:

1. مؤنّث حقيقى‌

2. مؤنّث مجازى‌

تعريف مؤنّث حقيقى‌

مؤنّث حقيقى، لفظى است كه بر فرد مؤنّث واقعى دلالت دارد. (در مقابل آن، فرد مذكّرى وجود دارد)؛ مانند: « امرأة ».

تعريف مؤنّث مجازى‌

مؤنّث مجازى، لفظى كه بر فرد مؤنّث واقعى دلالت ندارد، بلكه چون در زبان عربى با آن كلمه، معامله مؤنّث شده است (مثل اين‌كه ضمير مؤنّث به آن برگردانده‌اند) به آن مؤنّث گفته‌اند؛ مانند: « السّماء » كه واقعا بر فرد مؤنّث دلالت ندارد، ولى چون عرب ضمير مؤنّث به آن برمى‌گرداند، حكم مؤنّث به آن داده‌اند؛ مثل: ... السَّماءُ انْشَقَّتْ‌ [1]

[1] . انشقاق، آيه 1.