ه) در افعال ثلاثى مزيد فيه كه مصادر قياسى‌اند، مصادر آنها ذكر نشده است.

و) افعال متعدّى را مى‌توان از مفعول آنها كه بعد از مصدر يا فعل ماضى ذكر شده، شناخت. بنابراين در مثال: « جحد - جحدا و جحودا ه» از مفعول به « ه » درمى‌يابيم كه « جحد » متعدّى است ولى در مثال « رضي - رضا و رضوانا عنه» و هم‌چنين در مثال « زكا - زكاء» از ذكر نشدن مفعول به درمى‌يابيم كه فعل موردنظر، لازم است.

ز) استعمالات مختلف يك فعل، به صورت زير نشان داده شده است:

رضي الشي‌ء و به و عنه.

از بيان بالا درمى‌يابيم كه فعل « رضي » هم به صورت متعدّى و هم به صورت لازم استعمال شده و استعمال لازم آن هم با حرف جر « باء » و هم با حرف جر « عن » بوده است.

ح) معانى مختلف يك فعل گاه به صورت نمونه زير بيان شده است:

رغب- رغبة فيه: او را دوست داشت.

رغب- عنه: از او روى برگرداند.

در بيان بالا علامت «-» به منزله تكرار فعل بالاست، پس:

رغب- عنه يعنى رغب- رغبة عنه‌

ط) جمع اسماء با علامت « ج » و مؤنّث آنها با علامت « م » نمايش داده شده است؛ مانند: سكران ج سكاري م سكري‌

مطابق بيان بالا، كلمه « سكارى » جمع « سكران » و كلمه « سكرى » مؤنّث « سكران » است.

ى) اسم فاعل و صفت مشبهه گاه با نماد « فهو » نمايش داده شده است؛ مانند:

سكر- سكرانا من الشراب ...

فهو سكران‌

بنابراين سكران صفت مشبهة از فعل « سكر -» است.