نسخه‌ها ناچار گرديد. فصول و عبارات و كلماتى كه از نسخه (ع) افتاده و كاتب در اين نسخه نياورده و در نسخ ديگر موجود بود بر آن افزود و نسخه را كامل كرد و آنچه از نسخه‌هاى ديگر براى تكميل كتاب اضافه كرد در ميان علامت پرانتز () نهاد و در حاشيه باز نمود و پس از آن در مطالب كتاب غور و تأمل كرد و كلمات و تركيبات مرجح را از نسخه‌هاى ديگر در متن قرار داد و اختلافات را با علامت رمز هرنسخه در حاشيه آورد تا هم اصل هريك از نسخه‌ها محفوظ ماند و هم متن صحيح و منقح باشد و بقدر وسع و توان خويش در اين كار كوشش كرد كه متن درستى مطابق نسخه‌هاى كهن و معتبر در دست علاقه‌مندان بفرهنگ و ادب فارسى قرار گيرد.

و چون نظر آن بود كه كتاب از جهت علمى و ادبى براى طالبان مفيد و سودمند باشد هرجا عبارتى محتاج به توضيح ديد و يا لغتى به تفسير و بيان نيازمند يافت و يا بنظر مغلوط آمد با مراجعه به مأخذى كه در اين فن در دست داشت، در تعليقاتى كه در آخر كتاب آورد به بيان و توضيح آن پرداخت و صحيح را از سقيم باز نمود بدون اينكه در متن كتاب از خود تصرف نمايد و تغييرى در آن دهد.

در املاء و صورت خط كتاب براى آنكه قرائت آن بر خوانندگان دشوار نباشد از رسم الخط نسخه‌هاى كهن و قديمى پيروى نكرد و صورت خط معمول روز را رعايت نمود و اين تغيير را روا و جايز ديد.

در دو سه موضع از كتاب از آنجا كه عبارت ناتمام و نسخه‌ها همه يكسان بود براى تمامى عبارت و روشن شدن معنى كلمه‌اى يك يا چند بر اصل متن اضافه كرد و براى امتياز آنرا در ميان دو قلاب نهاد و در حاشيه بدان اشاره كرد.

نوادر لغات و اصطلاحات مخصوص فن را كه در كتاب ياد شده بود بترتيب الفبايى مرتب و با معانى آنها در آخر كتاب افزود كه خوانندگان عزيز