قزوين‌[1] و فخر الدين اخلاطى‌[2] از تفليس و فخر الدين مراغه‌اى از موصل‌[3] و نجم الدين كاتب بغدادى و محيى الدين مغربى‌[4] را با گروهى ديگر از حكما در مراغه جمع كرد و در سال 660 آلت‌هاى رصدى تمام شد و هريك از فضلا به كار خويش مشغول گشت و ثبت معلومات رصدى كه آن را زيج خوانند در سال 672 هجرى انجام يافت و زيجى كه اكنون به زيج ايلخانى مشهور است از آن رصد استنباط شده كه حوادث ايام آينده را از روى آن معلوم توان داشت.

[1]نجم الدين كاتبى قزوينى على بن عمر بن على معروف به كاتبى و دبيران از حكما و علماء شافعيه در منطق و رياضى و رصد استاد بود و تأليفات بسيارى از خويش بجا گذاشت كه از جمله آنها شمسيه در منطق و حكمة العين در حكمت و غيره است تولدش در سال 600 و وفاتش در رمضان سال 675 سه سال پس از مرگ خواجه طوسى بود.

[2]فخر الدين ايوب بن عين الدولة بن نصر اللّه اخلاطى از علماء قرن هفتم و از حكما و مهندسين و منجمين و اطباء بزرگ آن عهد است كه در آخر عمر به مراغه آمد و در رصد مراغه شركت نمود.

[3]فخر الدين مراغى ابو الليث محمد بن عبد الملك بن ابى حارث سحيم حكيم و مهندس رصدى تولدش در سال 583 و وفاتش در صفر سال 667 بود

[4]محيى الدين مغربى ابو الفتح يحيى بن محمد ابى الشكر بن حميد معروف به مغربى از اهل اندلس يا از مردم تونس بود در علم هندسه و علم به ارصاد كواكب از اقران گوى سبقت ربود ابتدا به خدمت سلطان ملك ناصر پيوست و پس از آن به خدمت خواجه طوسى رسيد و در رصد مراغه شركت كرد و پس از مرگ خواجه تا آخر عمر در مراغه بحرمت مى‌زيست تا در شهر ربيع الاول سال 682 درگذشت.

- دمشق بسال 650 براى ملك منصور صاحب حمص باعمال فلكى و ساختن آلات رصد مشغول بود و در سالهاى 657 تا آخر عمر با حكيم طوسى در بلده مراغه بساختن رصد و آلات آن اشتغال ورزيد و در هفدهم رجب 664 بمرگ فجا درگذشت.