و ساير كتب ثبت است.

و ديگر از اساتيد خواجه شيخ ابو السعادات اصفهانى است.

از مشايخ روايتش شيخ برهان الدين محمد بن محمد بن على قزوينى است كه در رى ساكن بوده و از شيخ منتجب الدين قمى صاحب كتاب فهرست اجازه روايت داشته است‌[1].

خواجه پس از تكميل علوم و استفاده از محضر بسيارى از حكما و اطبا و فقها و رياضى‌دانها بواسطه هجوم لشكر تتار و اضطراب و تشويش اوضاع ايران خصوصا خطه خراسان مدتى سرگردان باطراف بلاد مى‌گشت و مأمنى مى‌جست، چون قلاع اسماعيليه در آن هنگام ايمن‌ترين نقاط مملكت بود و رئيس ناصر الدين عبد الرحيم بن ابى منصور محتشم قهستان و فرمانفرماى قلاع اسماعيليه در خراسان از وى دعوت كرده بود بقهستان رفت و محتشم مقدم خواجه را گرامى داشت و در رعايت خاطر و احترام و اكرام او بغايت كوشيد، و وسايل آسايش و راحت برايش فراهم نمود و از محضرش استفاده مى‌كرد.

خواجه مدتى در قهستان ماند و در همين اوقات (بين سالهاى 630- 633) بنابر خواهش ناصر الدين كتاب طهارة الاعراق ابو على مسكويه رازى را بفارسى ترجمه كرد و بر آن مطالبى افزود و آنرا «اخلاق ناصرى» به اسم ناصر الدين ناميد. و نيز چند كتاب ديگر كه از جمله رساله معينيه و شرح آنرا بپارسى بنام معين الدين پسر ناصر الدين تأليف كرد و اخلاق محتشمى را ترجمه نمود.

تاريخ رفتن خواجه به قهستان بدرستى معلوم نيست ولى مسلم است كه‌

[1]شيخ برهان الدين محمد بن محمد بن على همدانى قزوينى محدثى فاضل و عالمى جليل بوده و بسيارى از مشايخ بزرگ از او سماع حديث كرده‌اند كه از جمله آنها خواجه طوسى است‌