«اى پيامبر اگر تو بدخوى و سنگين‌دل بودى مردم از گرد تو پراكنده مى‌شدند»[1].

مسلّما پيامبران اگر سوابق آلوده بگناه داشته باشند مردم را رغبتى در پيروى از آنها حاصل نمى‌شود.

و علاوه‌بر اينكه لازم است پيامبران در پيش از بعثت معصوم باشند نيز لازم است در همان دوران پيش از بعثت امور و علائمى از آنها بروز كرده باشد تا مردم را آماده شنيدن دعوت كنند و پس از اعلان قبول دعوت بر مردم گران نيايد مانند تكلّم حضرت عيسى عليه السلام در گهواره و قصّه اصحاب فيل در ولادت پيامبر اسلام.

بنابراين عصمت انبياء در پيش از بعثت به بيانى كه ذكر شد لازم مى‌باشد.

[1] ... وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ... سوره 3- آيه 159.