طرف براى دعوت مردم به دين و هدايت آنها گسيل شدند ...[1]

سرانجام هلاكو خان درگذشت، اما اسلامى كه او نابودى آن را مى‌خواست، سالم و فروزان باقى ماند. پس از او فرزند و خليفه‌اش آباقا خان نيز مرد و اسلام همچنان به رهبرى خواجه نصير الدين طوسى پايدار و محكم مبارزه و مقاومت مى‌كرد و نقش دعوت و هدايتگرى خود را داشت. بعد از آباقا خان، فرزند ديگر هلاكو خان يعنى تكودار به حكومت رسيد كه اسلام عقل و جان او را مى‌ربايد و مسلمان مى‌شود. مسلمان شدن او مقدمه مسلمان شدن كل حكومت در عصر غازان، نوه هلاكو خان مغول مى‌شود.

خواجه در سال 672 هجرى (1274 ميلادى) درگذشت. او در حالى از دنيا رفت كه شادمان بود و مى‌ديد طلايه‌هاى كاميابى با كاروان شگفت‌انگيزش سراسر جهان را گرفته است و پرنده خوش‌الحان با عالى‌ترين آوازها ترانه پيروزى را سر مى‌دهد. او درگذشت و مسؤوليتى را كه به عهده داشت، به شاگرد و نزديك‌ترين همكارانش، قطب الدين ابو الثناء محمود بن مسعود شيرازى سپرد. او هم متعهدانه راه خواجه را طى نمود. تكودار نيز كه اينك نامش «احمد تكودار» شده بود، كسى بهتر از او را براى اين‌كه فرستاده‌اش به جهان اسلام باشد نيافت.

شيخ عبد المتعال صعيدى، استاد دانشگاه الازهر مى‌گويد:

[1]ابن فوطى در كتابش تحت عنوان «مجمع الآداب» مى‌نويسد: در سال 657 هجرى يعنى در زمان سلطنت اعظم، هلاكو خان مغول، پنج تن از حكما براى ساختن رصدخانه مراغه با هم متحد شدند كه رئيسشان خواجه نصير الدين طوسى بود. آنها عبارت بودند از: فخر الدين خلاطى، فخر الدين محمد بن عبد الملك مراغى، مؤيد الدين عرضى و نجم الدين قزوينى.

اينان كسانى بودند كه خواجه آنها را انتخاب كرده و سلطان مغول براى آوردنشان كسانى را به دنبال آنها فرستاده بود.