سپاه مغول با اشاره‌اش به هر مكانى حركت مى‌كرد. وى چند برادر داشت كه ارتشش را رهبرى و به نام او حكم مى‌راندند. يكى از آنها هلاكو بود. منگوقاآن با قاضى القضاة مسلمانان، شمس الدين قزوينى، مراوده داشت و تمامى اهتمام قاضى آن بود كه كينه امپراتور مغولى را عليه نزاريان برانگيزد و او را تشويق مى‌كرد بر سرزمينهاى آنان حمله كند و از هر وسيله‌اى براى رسيدن به مقصودش بهره مى‌گرفت.

رشيد الدين همدانى در جزء اوّل جلد دوم از كتاب جامع التواريخ صفحه 233، مى‌نويسد:

«در آن زمان قاضى القضاة، مرحوم شمس الدين قزوينى، در دربار خان حضور داشته است. وى روزى درحالى‌كه زرهى زير لباسهايش پوشيده بود، نزد خان حاضر مى‌شود و به خان مى‌گويد كه از ترس ملحدان زره به تن مى‌كند و سپس گوشه‌اى از تعديات آنها را براى خان نقل مى‌كند.

خان در برادرش، هلاكو، مظاهر و آثار پادشاهى را پيش‌بينى مى‌كرد و در اراده و تصميمهايش نشانه‌هاى پيروزى و جنگندگى را مشاهده مى‌نمود. پس از انديشه و تفكر ديد كه برخى از كشورهاى جهان تحت تصرف چنگيز قرار گرفته‌اند، ولى هنوز برخى ديگر از كشورها آزاد نشده‌اند».

منهاج الدين سراج جوزجانى‌[1] مى‌نويسد: «قاضى شمس الدين با دربار مغولها ارتباط داشته است. او كه رهبر و دانشمند بزرگى بوده، روزى نزد منگوقاآن مى‌رود و از او مى‌خواهد جلوى ملحدان را بگيرد و مردم را از شر آنها رها كند».

نويسنده طبقات ناصرى مى‌نويسد:

[1]ر. ك. طبقات ناصرى، ص 413- 414.