تقليد حركات ملتها و اقوام مختلف و همچنين تقليد پوشش، زبان و عادات و اعمالشان، به صورت ملائكه نور در مى‌آورند.

آنها گرگهايى هستند در لباس ميش. بر شما لازم است كه به محض اين‌كه آنها را شناختى، مزه مرگ را به آنها بچشانى.

اينها مطالبى است كه در مورد آنها اشتهار دارد و يا در كتابهاى معتبر آمده است. در حال حاضر براى من ممكن نيست كه اطلاعات بيشترى در اين مورد تقديم كنم و اسرار بيشترى را فاش نمايم».[1]

عمليات نزاريان در مورد دشمنان غير صليبيشان بيشتر در غير شامات و در سرزمينهايى بود كه از قلاع خود در الموت و غير آن بيرون مى‌آمدند و اجرا مى‌كردند. شرح يكى از اين عمليات چنين است:

فخر الدين رازى در جلسات درس فقهش كه در رى برگزار مى‌شد، به كرات احساسات نزاريان را جريحه‌دار مى‌كرد. اين موضوع به گوش رهبر الموت مى‌رسد و تصميم مى‌گيرد جلوى اين كار را بگيرد. به اين منظور يكى از فدائيان را مى‌فرستد به‌عنوان طلبه در دروس فقه او حاضر شود. وى مدت هفت ماه به‌عنوان طلبه مانند هر طلبه فعال و باهوش و آگاهى در دروس او حاضر شد.

روزى به بهانه داشتن اشكال در مسأله فقهى پيچيده‌اى، از استادش خواست با او در حجره‌اش خلوت كند. استاد اين خواسته را اجابت كرد. شاگرد وارد حجره استاد شد، خنجرش را درآورد و استادش را تهديد به قتل كرد. استاد از جا پريد به فدايى گفت: اى مرد! مى‌خواهى چه‌كار بكنى؟ فدايى گفت:

مى‌خواهم شكمت را از سينه تا ناف بشكافم، زيرا تو بر روى منبر به ما دشنام‌

[1]برنارد لويس، حشاشون. اين كتاب توسط محمد عزب به عربى ترجمه شده است.