تخصيص زدن به ادلۀ قرعة نيست تا گفته شود قرعة در شبهات حكمية مطلقا جارى نمى‌شود، بلكه از اول مى‌گوييم ادله قصور دارد.

اما به ايشان به اين صورت اشكال مى‌شود كه كلمۀ شي‌ء و امر، از اوسع مفاهيم است و حتى شامل ذات بارى تعالى هم مى‌شوند، شي‌ء هم شامل حكم مى‌شود و هم شامل موضوع. مثلا در قاعدۀ طهارت مى‌گوييم «كل شي‌ء لك طاهر حتى تعلم انه قذر» در اين زمينه محققين نگفته‌اند كه شبهات حكمية را نمى‌گيرد، با اين استدلال كه گفته است كه شي‌ء و ... شي‌ء ناظر به ذات موضوع است؛ بنابراين شي‌ء هم شامل موضوع مى‌شود و هم حكم و قصورى در ادلة نيست.

گروهى معتقدند كه قاعدۀ قرعة در خصوص حق الناس جارى مى‌شود، ولى اين طور نيست و فرقى ميان حق الناس و حق اللّه و وجود منازعة و مخاصمه‌اى و عدم وجود آن نيست.

3 قاعدۀ قرعة اصل است يا امارة؟

براى روشن شدن اين مطلب بايد نخست ضابطۀ امارة و اصل تنزيلى و غير تنزيلى را بيان كرد.

گاه واقع از براى شي‌ء به تمامى انكشاف، منكشف است؛ يعنى اين شي‌ء بما انه صفة من صفات النفس لحاظ مى‌شود. از آن جهت كه صفتى بر نفس عارض مى‌شود، در حقيقت يك امر تكوينى و در عالم عين است و شامل عوارض نفس‌