جهت: تحصيل به اصفهان آمد و به نزد اساتيد مشهور آنجا درس خواند. بنا بر اظهار او و اصحاب تراجم، خدمت شيخ بهايى- به كسب علوم منقول و قدرى معقول- و ميرداماد تلمّذ نمود، و به علّت كينه‌توزى و حسد اقران ناگزير از مهاجرت به قريه كهك قم شد. چندين مرتبه به مكه مكرّمه مشرّف شد، و سرانجام در هفتمين و آخرين سفر خود در بصره به سنّ 71 سالگى در سال 1050 ه. ق در گذشت.

اساتيد:

از اساتيد او به طور كامل اطلاعى در دست نيست و لكن از مطاوى كتب او دو تن از اساتيد او معلوم گرديده است:

1- شيخ بهايى: صدرا در شرح حديث أوّل «اصول كافى» مى‌فرمايد: «حدّثني شيخى و استاذى و من عليه فى العلوم النقليّة استنادى، عالم عصره، و شيخ دهره، بهاء الحق و الدين محمّد العاملىّ الحارثى الهمدانى- نوّر اللّه قلبه بالأنوار القدسية ...» [9].

2- ميرداماد: صدرا در شرح حديث اوّل «اصول كافى» مى‌فرمايد: «و أخبرنى سيدى و سندى و استاذى فى المعالم الدينية و العلوم الالهية، و المعارف الحقيقية، و الاصول اليقينية، السيّد الأجلّ الأنور، العالم المقدّس الأطهر، الحكيم الالهى و الفقيه الربّانى، سيّد عصره، و صفوة دهره، الأمير الكبير، و البدر المنير، علّامة الزمان، أعجوبة الدوران، المسمّى بمحمّد، الملقّب بباقر الداماد الحسينى- قدّس اللّه عقله بالنور الربّانى‌ [10] ...».

و مراتب امتنان صدرا به استادش از چهار نامه او به استاد كاملا هويداست‌ [11].

[9] - «شرح اصول كافى» ج 1، ص 213.

[10] - «شرح اصول كافى» ج 1، ص 214.

[11] - برخى از معاصرين اين نامه‌ها را مشحون از غلوّ و اغراق دانسته‌اند. دانشمند معظم-