مآخذ تصحيح: 1- نسخه دانشكده حقوق، فهرست: ص 500.

2- نسخه ملكى بسيار مندرس و كهنه كه مدّتى نزد نگارنده بود.

لازم به تذكر است كه هر دو نسخه غير قابل اعتماد و مشحون از اغلاط است و كوشش در تصحيح آن بعمل آمده است.

18. رساله حل شبهه جذر الاصم‌

اين رساله از رسايلى است كه به غلط به صدرا منتسب گرديده و پاره‌اى از تراجم آن را از صدرا دانسته‌اند. پس از استقراى ناقص، از بعضى نسخ خطى معرفى شده فهارس، معلوم گرديد صحت انتساب آن كاملا مخدوش است، كه به علت ضيق مجال به يكى از اين موارد اشاره مى‌نماييم.

در كتاب «فهرستواره نسخه‌هاى خطى مجموعه مشكاة [109]»، ص 288 به رساله‌اى بدين نام از صدراى شيرازى- در ضمن آثار صدر المتألهين- اشاره شده كه پس از دقت معلوم شد كه كاتب در پايان قسمتى از رساله مرقوم داشته بود:

«من فوائد امير صدر الدين الشيرازى»، و ظاهر آن موهم انتساب به صدرا است، و لكن همين كاتب در ادامه رساله پس از تقطيع آن در پايان رساله مرقوم داشته:

مجموعه رسائل فلسفى صدر المتالهين ؛ ص49

«من فوائد امير صدر الدين الحسينى الشيرازى» كه اين عنوان مطابقت با سيد صدر الدين دشتكى‌ [110] دارد نه صدر الدين محمد شيرازى مشتهر به ملا صدرا.

[109] - انتشارات كتابخانه مركزى و مركز اسناد شماره: 11، سال 1355.

[110] - او يكى از اعاظم حكماء شيعه در عصر ركود فلسفه است و فرزند و نوه وى نيز از زمره حكماء مى‌باشند. از ايشان تأليفات متعددى باقى‌مانده است همچون: «حاشيه شرح تجريد»، «اثبات واجب»، «جواهرنامه» (ر. ك: كتابخانه مركزى دانشگاه شماره‌هاى: 4957، 1556، 3881).