و ترك القمامة في البيت، و المشي قدّام المشايخ، و نداء الأبوين باسمهما، و الخلال بكلّ خشبة، و غسل اليدين بالتراب و الطين، و الجلوس على العتبة، و الاتّكاء على أحد زوجي الباب، و التوضّؤ في المبرز، و خياطة الثوب على البدن، و تجفيف الوجه بالثّوب، و ترك بيت العنكبوت في البيت، و التهاون بالصلاة، و إسراع الخروج من المسجد، و الابتكار في الذهاب إلى السوق و الإبطاء في الرجوع منه، و شراء كسرات الخبز من الفقراء السائلين، و دعاء الشرّ على الوالدين، و ترك تطهير الأواني، و إطفاء السراج بالنّفس، كلّ ذلك يورث الفقر عرف ذلك بالآثار، و كذا الكتابة بقلم معقود، و الإمشاط بمشط مكسور، و ترك الدعاء للوالدين، و التعمّم قاعدا و التسرول قائما، و البخل و التقتير و الإسراف و الكسل و التواني و التهاون في الأمور. قال رسول اللّه‌ به خورده‌ريزه‌هاى سفره، و سوختن پوست پياز و سير، و جاروب كردن خانه در شب، و واگذارى خاكروبه در خانه، و پيشاپيش بزرگسالان حركت كردن، و پدر و مادر را به اسم و نام، صدا زدن، و به هرچوبى خلال كردن «زيرا بعضى از چوبها ممكن است كه آلوده و ميكربى باشد» و نشستن برآستانه درب، و تكيه نمودن بر يكى از دو درب، و وضو گرفتن در محلّ حاجت و دستشويى، و جامه را در بدن دوختن، و صورت را با جامه خشك نمودن، و تارهاى عنكبوت را نابود نكردن، و نماز را سبك شمردن، و با شتاب از مسجد بيرون رفتن، (دير آمدن و زود رفتن)، و زود به بازار رفتن و دير بازگشتن، و خورده نانهاى مستمندان را خريدن، و درباره پدر و مادر نفرين كردن، (البتّه اين حرام است) و ظرفها را نشستن و يا دير شستن، و چراغ را با نفس و فوت خاموش نمودن، و با قلم بندبند و ناصاف، نوشتن، و با شانه شكسته شانه زدن، و براى خير و سعادت پدر و مادر دعا نكردن، و با هيأت نشسته عمامه و دستار بستن، و

جامع المقدمات (جامعه