الفصل التّاسع: في الاستفادة

ينبغي لطالب العلم أن يكون مستفيدا في كلّ وقت حتى يحصل له الفضل، و طريق الاستفادة أن يكون معه في كلّ وقت محبرة حتى يكتب ما يسمع من الفوائد قيل: «ما حفظ فرّ و ما كتب قرّ»، قيل:

«العلم ما يؤخذ من أفواه الرّجال لأنّهم يحفظون أحسن ما يسمعون، و يقولون أحسن ما يحفظون»، و وصّى شخص لابنه بأن يحفظ كلّ يوم شقصا من العلم فإنّه يسير و عن قريب يصير كثيرا فالعلم كثير و العمر قصير[1] فينبغي أن لا يضيع الطالب له الأوقات و الساعات، و يغتنم‌

فصل نهم: درباره استفاده و فايده بردن‌

سزاوار و مناسب است كه: دانشجو پيوسته در صدد فايده بردن باشد تا فضيلت و بلكه فضيلتهايى برايش حاصل شود، و راه استفاده كامل به اين است كه: همواره به همراه خود قلم و وسيله نوشتن داشته باشد تا مطالب مفيد را ثبت كرده و بنويسد، زيرا گفته شده كه: آنچه حفظ مى‌شود قابل فرار است، و آنچه نوشته مى‌شود ثابت و برقرار است، و نيز گفته شده كه: علم از دهان مردان بزرگ گرفته مى‌شود، زيرا آنان بهترين شنيدنيها را حفظ كرده‌اند و بنابراين بهترين محفوظات خود را در قالب سخن قرار مى‌دهند، و شخصى به پسرش سفارش كرد كه: هر روزى پاره‌اى از علم را بياموزد، زيرا اين اندك اندكها در آينده نه‌چندان دور به زيادى مبدّل مى‌شود، و علم زياد است و عمر كوتاه پس نبايد اوقات و ساعات آن را ضايع كرد، و در اين راستا

جامع المقدمات (جامعه