ناقص يايى «الترامى: با يكديگر تير انداختن» ترامى يترامى تراميا بر قياس تصابى.

مضاعف «التحابب: يكديگر را دوست داشتن» تحابّ يتحابّ تحاببا فهو و ذاك متحابّ، امر حاضر تحابّ تحابّ تحابب، نهى لا يتحابّ لا يتحابّ لا يتحابب، و بر اين قياس بود جحد و امر غايب. و در اين باب ماضى و امر يك صورتند لكن فرق قراين است.

فصل: [اگر فاء الفعل، در باب «تفعّل و تفاعل» هرگاه يكى از يازده حرف باشد كه: تاء و ثاء و دال و ذال و زا و سين و شين و صاد و ضاد و طا و ظا است‌]

بدانكه فاء الفعل، در باب «تفعّل و تفاعل» هرگاه يكى از يازده حرف باشد كه: تاء و ثاء و دال و ذال و زا و سين و شين و صاد و ضاد و طا و ظا است. روا باشد كه تاء را از جنس فاء كنند و ساكن نمايند و در فاء ادغام كنند و هرجا كه اوّل ساكن باشد همزه وصل درآورند پس در تطهّر يتطهّر تطهّرا فهو متطهّر و ذاك متطهّر گويى اطّهّر يطّهّر اطّهّرا فهو مطّهّر و ذاك مطّهّر و در تدارك يتدارك تداركا فهو متدارك و ذاك متدارك گويى ادّارك يدّارك ادّاركا فهو مدّارك و ذاك مدّارك.

و در قرآن مجيد آمده است المزّمّل و المدّثّر و ازّيّنت فادّارأتم فيها و بر اين قياس بود اتّرّب يتّرّب اتّرّبا فهو متّرّب و ذاك متّرّب و اتّابع يتّابع اتّابعا. و اثّبّت يثّبّت اثّبّتا و اثّاقل يثّاقل اثّاقلا. و ادّثّر يدّثّر ادّثرّا و ادّارك- چنانكه گذشت- و اذّكّر يذّكّر اذّكّرا. و اذّابح يذّابح اذّابحا. و ازّمّل يزّمّل و ازّمّلا. و ازّاور يزّاور ازّاورا. و اسّرّع يسّرع اسّرّعا و اسّارع‌

جامع المقدمات (جامعه