گواهى مى دهد 121).

و پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مى فرمايد: (بخشى از قرآن بخش ديگر را تصديق مى كند 122).

و نيز مى فرمايد: (هر كه قرآن را به رأى خود تفسير كند، براى خود در آتش جايگاه مى سازد 123).

مثالى ساده براى تفسير قرآن به قرآن: خداى تعالى در قصه عذاب قوم لوط در جايى مى فرمايد: (برايشان باران بد، بارانيديم) 124 و در جاى ديگر، اين كلمه را به كلمه اى ديگر تبديل كرده مى فرمايد: (برايشان سنگ بارانيديم‌ 125). و از انضمام آيه دوم به آيه اول روشن مى شود كه مراد از باران بد، سنگهاى آسمانى است كسى كه با نظر كنجكاوى و در احاديث اهل بيت و در رواياتى كه از مفسرين صحابه و تابعين در دست است رسيدگى نمايد ترديد نمى كند كه روش تفسير قرآن به قرآن تنها روش ائمه اهل بيت عليهم السّلام مى باشد.

ظاهر و باطن قرآن‌

چنانكه فهميديم قرآن كريم با بيان لفظى خود مقاصد دينى را روشن مى كند و دستوراتى در زمينه اعتقاد و عمل به مردم مى دهد ولى مقاصد قرآن تنها به اين مرحله منحصر نيست بلكه در پناه همين الفاظ و در باطن همين مقاصد مرحله اى معنوى و مقاصدى عميقتر و