عابدان از گناه توبه كنند

 

عارفان از عبادت استغفار

خدايا دفتر دل شد حجابم‌

 

چو ديگرها رساله يا كتابم‌

كه نفس نوريم گرديده عاجز

 

ز كسب نورش از اين گونه حاجز

به حب سنگ و گل عامى جاهل‌

 

فرو ماند همى از عالم دل‌

حجاب ار سنگ وار گل شد حجاب است‌

 

حجاب ار دفتر دل شد حجاب است‌

حسن تا شاعرى شد پيشه‌ى او

 

به سجع و قافيه است انديشه‌ى او

به خوابش قافيه در خواب بيند

 

چنانكه تشنه چشمه آب بيند

كجا دارد حضورى با خدايش‌

 

كه از وى قافيه كرده جدايش‌

ز نظم و نثر خود در انفعال است‌

 

خموشى بهتر از اين قيل و قال است‌

به چندى دفتر دل را بيار است‌

 

نداند گيردش از چپ و يار است‌

به احسانت حسن را احسنش كن‌

 

مر اين يك دانه را صد خرمنش كن‌