تو از چشم دل باريك و تاريك‌

 

نمى‌بينى مگر تاريك و باريك‌

تو را از زفتى و بخلى چه خواهش‌

 

كه خواهى رحمة اللّه را بكاهش‌

بكار حق اصيلى يا دخيلى‌

 

چرا بر سفره‌اش دارى بخيلى‌

و آخرون مرجون نخواندى‌

 

كه اندر نكبت بخلت بماندى‌

استوسع رحمة اللّه الواسعة

 

فلا تقبلك منه الفاجعة

حديثى خوش بخاطر او فتاده است‌

 

پيمبر در نمازش ايستاده است‌

كه اعرابى بگفتى در نمازش‌

 

به حق سبحانه گاه نيازش‌

الهى مرمرا و با پيمبر

 

ترحم كن مكن بر شخص ديگر

رسول اللّه پس از تسليم وى را

 

بفرمود از ره تعليم وى را

كلامى را كه حيف است گفت چون در

 

كه واسع را همى‌كردى تحجر

چو اعرابى مقدسهاى خشك‌اند

 

كه يكسر پشك و جز آنها كه مشك‌اند