بدان كه به تجلى ذات به اسم واحد قهار كه احد است همه كثرات منمحى مى‌شوند و اين تجلى قيام قيامت كبراى انسانى است، علامه قيصرى در شرح فص آدمى فصوص الحكم گويد:

و يظهر هذا المقام- أى مقام الاحدية- للعارف عند التجلى الذاتى لتقوم قيامته الكبرى فيفنى و يفنى الخلق عند نظره، ثم يبقى و يشاهد ربه بربه، رزقنا اللّه و اياكم. (ص 86 ط 1).

ص 53 و چون ذو النور و نور يكى شود ...

زيرا اينها احكام كثرت است چون قرب و بعد چه يكى را قرب و بعد نبود و از افاضه و استفاضه اثرى نماند.

ص 53 يعنى تشبيه و تنزيه.

يعنى در اول تشبيه و در دوم تنزيه چه آن كالعهن است و اين قاع صفصف فتدبر.

ص 53 و استدلال بثواقب كواكب متعذر باشد.

جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِها فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ (انعام 98) چنانكه از انواع بوصله و ديگر وسايل راهنماى بحرى.