هم است.

در نكته 36 هزار و يك نكته مى‌خوانى كه: اثبات تجرد نفس ناطقه انسانى اثبات معاد است، و اتحاد مدرك به مدرك اثبات جزاء فتدبر.

ص 23 چون بقيامت زمان و مكان مرتفع شود حجابها برخيزد، از اينجا به معنى واقعى‌ يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ آگاهى مى‌يابى كه باطن اينجا عين ظاهر آنجاست، علاوه بر تبلى السرائر كلمه يوم هم بدان دال است كه به معنى ظهور اشيا است در هر نشأه به اقتضاى آن نشأه.

در ترجيع بندى از راقم آمده است:

ص 23 قومى را چنين است، بيان روايات حشر و معاد در اين موضوع دل‌نشين است، از اين بيانات و از آن روايات به سر الدنيا مزرعة الآخرة آگاهى مى‌يابى، و مى‌بينى كه اين همه شرح حال انسان است حتى روايات معراجيه را كه سفرنامه رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلم است، كتاب سرگذشت و شرح حال انسان مى‌يابى، و به اين حقيقت نايل مى‌گردى كه خزاين سعى انسان خود انسان است.

ص 24 بر جمله حشر هر كسى با آن باشد كه سلوكش در طلب آن بوده باشد.

كلامى در غايت متانت و استقامت است‌ وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ‌ (نساء 101).