اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 491
ابوعبيده در صلح حديبيّه*،
(ششم هجرى) در شمار گواهان پيمان قرار داشت[1] و در همين سال، سريهاى را به ذىالقصه رهبرى[2] و در سال بعد، سريه خَبَط (سيفالبحر) را بر ضدّ قبيله جهينه* در
ساحل دريا، فرماندهى كرد.[3] پيامبر در سال هشتم كه سپاه عمروعاص در مشارف شام به نيروى كمكى
نياز يافت، عدهاى را به سرپرستى او به آن ديار فرستاد. در اين سپاه، ابوبكر و عمر
نيز تحت فرمانش بودند.[4]
در همين واقعه، ميان او و عمروعاص* بر سر امامت نماز، اختلاف افتاد كه با انصراف
وى، قضيه خاتمه يافت.[5]
او در فتح مكه*، فرماندهى بخشى از سپاه را برعهده داشت.[6] ابوعبيده در واقعه تبوك*
حضور داشت و براساس برخى از روايات شيعىِ منقول از حذيفه و عمار، از كسانى بود كه
در بازگشت از آن جنگ، در ترور ناكام پيامبر صلى الله عليه و آله شركت كرد.[7] در اينكه آيا وى در جيش
اسامه* كه در واپسين روزهاى حيات پيامبر سازماندهى شد، حاضر بوده يا نه، اختلاف
است. واقدى او را از پيوستگان به سپاه در جُرْف مىداند؛[8] امّا ابن ابىالحديد، وى را از كسانى مىداند كه فرمان رسول خدا را
ناديده گرفته و از جيش اسامه تخلّف كرده است.[9][1]. المغازى، ج 2، ص612 [2]. همان، ص 552؛تاريخ طبرى، ج 2، ص 126 [3]. المغازى، ج 2، ص774؛ الطبقات، ج 7، ص 269؛ تاريخ طبرى، ج 2، ص 209 [4]. المغازى، ج 2، ص770؛ السيرة النبوية، ج 4، ص 623 [5]. السيرة النبوية، ج4، ص 623- 624 [6]. فتوح البلدان، ص52؛ تاريخ طبرى، ج 3، ص 159 [7]. الخصال، ج 2، ص499؛ بحار الانوار، ج 21، ص 222- 223؛ البرهان، ج 2، ص 819 [8]. المغازى، ج 3، ص1118 [9]. شرح نهج البلاغه،ج 1، ص 125
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 491