اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 490
ابوعبيده از آنرو كه در
جريان سقيفه بنىساعده نقشى جدّى آفريد،[1] از سوى شيعه و سنى متفاوت شناسانده شده است. اهلسنت او را فردى با
فضايل مسلمانى ذكر كردهاند؛[2] امّا شيعيان، خبط و خطاهاى بسيارى را در او نشان مىدهند كه از درجه
مسلمانى او مىكاهد.[3] گفتهاند كه ابوعبيده، در
همه جنگهاى زمان پيامبر صلى الله عليه و آله حضور داشت[4] و در جنگ بدر*، يكى از 6 فرد تيره بنى* حارثبنفهر بود.[5] برخى نوشتهاند كه پدرش عبدالله در
اين جنگ، در پى ستيز با او بود؛ امّا او مىگريخت و چون به طور جدّى قصد او كرد،
پدرش را كشت.[6] مقدسى، داستان كشتن پدرش را بهگونه
ديگرى نقل مىكند و مىنويسد: عبدالله، در حضور وى به پيامبر ناسزا گفت؛ ابوعبيده
سر او را بريد و نزد آن حضرت آورد و قصهاش را باز گفت؛[7] امّا ابنحجر به نقل از واقدى، درگذشت پدرش را پيش از ظهور اسلام
ذكر كرده است؛[8] بنابراين، مىتوان اين داستان را از
ساختههاى عصر فضيلتسازى براى صحابه به شمار آورد. ابوعبيده در جنگ احُد*
شركت داشت و برخى او را از ثابتقدمان اين جنگ شمردهاند[9] و گويا در همين جنگ، دو حلقه زره كلاهخود پيامبر صلى الله عليه و
آله را كه در گونه حضرت فرو رفته بود، با دندان بيرون كشيد و بر اثر آن، دو دندان
پيش او كنده شد؛ از اين رو اثرم[10] يا اهتم[11]
نام گرفت. واقدى به نقلى ديگر مىگويد: آنكسكه حلقهها را از چهره پيامبر بيرون
آورد، شخص ديگر به نام عقبةبن وهب بن كلده بود.[12][1]. تاريخ يعقوبى، ج2، ص 123؛ المعارف، ص 247؛ تاريخ طبرى، ج 2، ص 243 [2]. صحيحالبخارى، ج4، ص 259؛ صحيح مسلم، ج 8، ص 263- 265 [3]. قاموس الرجال، ج5، ص 603- 605 [4]. اسدالغابه، ج 3، ص126 [5]. المغازى، ج 1، ص157 [6]. المعجم الكبير، ج1، ص 155؛ حلية الاولياء، ج 1، ص 145 [7]. البدء و التاريخ،ج 5، ص 87 [8]. الاصابه، ج 3، ص475 [9]. المستدرك، ج 3، ص299 [10]. المغازى، ج 1، ص247 (11) (12) 11 و. المعارف، ص248؛ الاستيعاب، ج 2، ص 342
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 490