اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 324
اردن برعهده داشت.[1] نقش جدّى ابوالاعور در
دستگاه امارت معاويه، بهويژه در نبرد صفيّن آشكار است. گفتهاند: وى محور جنگ
صفيّن[2] بود و نخستين حمله، به فرماندهى او
انجام شد، و در اين واقعه، ياران على عليه السلام بهويژه مالك اشتر را به همدستى
با قاتلان عثمان متّهم كرد.[3] وى از كسانى بود كه بر ضدّ امام على در قتل عثمان، به گواهى معاويه
آمد و موجب گمراهى افرادى شد.[4] ابوالاعور در سپاه معاويه، فرماندهى اهل حِمْص را بر عهده داشت[5] و با 10000 سپاه بر شريعه فرات گمارده
شد تا راه را بر سپاه على عليه السلام ببندد.[6] در پى حيلهگرى سپاه معاويه، او نيز مصحفى بر سر داشت و عراقيان را
به داورى آن فرا مىخواند. در نهايت، به صورت گواه پيمان حكميّت از طرف شاميان به
ميدان آمد[7] و با 4000 شامى، مراقبت از جان
عمروعاص را بر عهده گرفت.[8] در نگارش پيماننامه، با تقديم نام على عليه السلام سخت مخالفت كرد؛[9] سپس در مقابله با محمدبنابىبكر
(والى امام على عليه السلام در مصر) در منطقه مَسناة، پرچم فرماندهى سپاه شام را
به دوش كشيد؛[10] بدين جهات، آوردهاند كه امام على او
را در نماز لعن مىكرد.[11]
ابوالاعور در مخالفت با امام حسن عليه السلام و تحقير و شكستن او نيز كوشا بود، و
امام در خاموش كردن وى، به حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله اشاره كرد كه در
آن عمروبنسفيان سلمى، لعن شد و در خطاب به معاويه گفت: آيا مىدانى كه پيامبر صلى
الله عليه و آله فرماندهى (قائد) و راننده (سائق) احزاب را لعن كرد؟ يكى ازآن دو
ابوسفيان و ديگرى ابوالاعور بود.[12] فرجام كار او نيز روشن نيست. بر پايه روايتى ضعيف، وى درسال[1]. همان، ص 693 [2]. الاستيعاب، ج 3، ص261 [3]. تاريخ دمشق، ج 46،ص 58 [4]. اسدالغابه، ج 2، ص621 [5]. الاخبارالطوال، ص180 [6]. همان، ص 168 [7]. همان، ص 196 [8]. همان، ص 197 [9]. تاريخ يعقوبى، ج2، ص 189 [10]. همان، ج 2، ص 194 [11]. تاريخ دمشق، ج46، ص 52 [12]. همان، ص 60
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 324