اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 323
ابوالاعور، همپيمان
حرببناميه و پسرش ابوسفيان بنحرب[1] كه در جنگ احد[2] و خندق[3]
بر ضدّ پيامبر صلى الله عليه و آله شمشير مىزد بود. او خود نيز در جنگ احزاب، با
گروهى از بنىسليم به يارى قريش شتافت.[4] پس از آن، در زمان رسول خدا، سخنى از او نيست. او در زمان ابوبكر در نبرد
يرموك، فرماندهى گروهى را بر عهده داشت[5] و در زمان عمر، در فتح شام، يكى از ده فرمانده ابوعبيده در فِحل
(محلّى در شام) بود[6]
و در سال 13 هجرى، با ديگر فرماندهان به طبريّه وارد شد، و مردم آنجا با او
مصالحه كردند.[7] در سال 15 هجرى جانشين عمروعاص در
اردن شد تا عمرو، به جنگ روميان در اجنادين برود.[8] در غزوه عموريه، (23 هجرى) امير لشكر شام بود.[9] ابوالاعور در زمان عثمان، در واپسين نبرد قبرس به سال 26 يا 27 هجرى
از طرف معاويه، در نقش فرمانده سپاه اسلام جنگيد.[10] در واقعه اعتراض مصريان بر عثمان، حامل نامه وى به والى مصر مبنى بر
سركوبى معترضان[11] بود و هنگام درگذشت عثمان، كارگزارى
معاويه را در[1]. الاصابه، ج 4، ص530 [2]. المغازى، ج 1، ص266 [3]. همان، ج 2، ص 443 [4]. مجمعالبيان، ج 8،ص 569 [5]. تاريخ دمشق، ج 46،ص 56 [6]. تاريخ طبرى، ج 2،ص 357 [7]. همان، ج 2، ص 360 [8]. همان، ص 447 [9]. الاصابه، ج 4، ص53 [10]. تاريخ دمشق، ج46، ص 57 [11]. تاريخ طبرى، ج 2،ص 662- 663
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 323