اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 270
زبان يونانى به معناى
نمّام و مفترى است.[1]
پژوهشگران، انتقال مستقيم آن را از زبان يونانى به عربى بعيد مىدانند و با عنايت
به آن كه واژه ديابولس در عهد جديد و آثار مفسّران آن، در قالب موجودى شرور و
فتنهگر، بلكه سركرده سپاهيان شر ظهور يافته، احتمال انتقال اين واژه را از طريق
مسيحيان (نه يهوديان) به زبان عربى به واقعيّت نزديكتر مىدانند. «هوروويتس»ztivoroH عقيده دارد كه اين لفظ، نخست به سريانى و از آن به عربى منتقل
شده است. برخى انتقال مستقيم آنرا از زبان يونانى به عربى محتمل دانسته، رواج آن
را در ميان مسيحيان عرب زبان كه با كليساى روم شرقى در ارتباط بودهاند، مطرح
ساختهاند؛ ولى «گريم» حدس مىزند كه اين واژه از طريق عربستان جنوبى انتقال يافته
و مردم حبشه، واسطه انتقال آن به اعراب دوران صدر اسلام هستند.[2] دو احتمال ديگر درباره
مأخذ اصلى واژه ابليس اين كه ابليس يا از مادّه «بالوس» به معناى آميخته و غربال
ناشده و يا از مادّه «بالش» به معناى جستوجو، تفتيش و كاوش است. «بلاش» از همين
ريشه، پليسِ مخفى داخلى را گويند؛ به جهت آنكه ابليس، پليس سرّى داخلى است يا
بدان روى كه خالص و صاف نبوده؛ بلكه آميختگى و اختلاط دارد و در معرض آزمون و
غربال قرار گرفته، او را به اين نام خواندهاند.[3] از ديرباز اعتقاد به وجود
شيطان و نيروهاى شرور در ميان اديان و مذاهب وجود داشته است؛ به همين جهت در متون
مقدّس اديان و مذاهب پيشين، از ابليس، ماهيّت وى، گستره كوشش و راههاى مقابله با
او، كنام و فرجام وى سخن گفته شده است كه در بسيارى از موارد، مشابه، بلكه همسان و
در برخى موارد متفاوت است. در ميان تيوتنها، الههikoL عامل انواع شقاوت و بدبختى، مصائب و بلايا و
پروردگار شيطانها شناخته مىشد.[4] اسلاوها از شيطان با واژه بسوuseB مكروه و ناپسند ياد مىكردند.[5] در اوستا از وى با نام انگْرَمَينيو و
در پَهْلوى، اهرِمَن يا اهريمن يا آهِرْمَن به معناى «مينوى ستيهنده و دشمن» و در
ادبيات پارسى، گنامينو به معناى «مينوى از ميان برنده و نابودكننده» و با وصف
«مايل به از ميان بردن و نابود كردن» ياد شده است.[6] در ميان يهوديان و مسيحيان نيز ابليس، موجودى منفى و منفور شناخته مىشود؛
اگرچه در سفر[1]. اعلام قرآن، ص 77 [2]. واژههاى دخيل، ص102- 104 [3]. التحقيق، ج 1، ص330 [4]. همان، ص 80 [5]. همان، ص 82 [6]. اوستا- پيوستها،ص 934
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 270