اعلام القرآن - فرهنگ و معارف قرآن

اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 224

به گونه‌اى كه آثار ناخرسندى در چهره‌اش ظاهر شد [1]: «نَكِرَهُم» (هود/ 11، 70) زيرا در آن زمان اگر كسى درباره ديگرى قصد سوء داشت، از غذاى او نمى‌خورد. [2] ملائكه خود را شناسانده، او را به فرزندى پسر بشارت دادند و نگرانى او را بر طرف ساختند: «قالوا لَاتَوجَل إِنَّا نُبَشّرُكَ بِغُلمٍ عَليم» (حجر/ 15، 53)، «قالوا لَاتَخَف و بَشَّروهُ بِغُلمٍ عَليم.» (ذاريات/ 51، 28) با آن كه خداوند، پيش‌تر اسماعيل را نيز در سنين پيرى به ابراهيم عطا كرده بود، اين بشارت ابراهيم را شگفت‌زده كرد؛ زيرا از آن زمان، ساليانى گذشته بود و در سنين بالا آثار پيرى به سرعت نمايان مى‌شود؛ افزون بر آن‌كه تولّد اسماعيل نيز در آن سنين امرى استثنايى به شمار مى‌رفت؛ [3] از همين رو به ملائكه گفت: آيا در اين زمان كه پيرى من فرا رسيده و آثار آن در وجود من ظاهر شده، چنين بشارتى به من مى‌دهيد؟ اين چه بشارتى است؟ «أَبَشَّرتُمونِى عَلى‌ أَن مَسَّنِىَ الكِبَرُ فَبِمَ تُبَشّرون». (حجر/ 15، 54) اين آيه نشان مى‌دهد كه ابراهيم عليه السلام پس از تولّد اسماعيل، انتظار فرزند دومى را نداشته است.
ملائكه در پاسخ، بر بشارت ياد شده تأكيد كردند و از او خواستند كه نوميد نباشد و ابراهيم آنان را آگاه ساخت كه شگفتى او از سر نوميدى نيست؛ زيرا نوميدى از رحمت پروردگار، ويژگى گمراهان است و او گمراه نيست‌ [4]: «قالوا بَشَّرنكَ بِالحَقّ فَلاتَكُن مِنَ القنِطِين* قالَ‌ و مَن يَقنَطُ مِن رَحمَةِ رَبّهِ إِلَّا الضَّالّون.» (حجر/ 15، 55- 56) از اين آيه چه بسا بتوان استفاده كرد كه سخن ابراهيم از سر شوق و سرور بوده و نه استبعاد
ابراهيم از ملائكه پرسيد: براى چه امر مهمّى‌ [5] فرود آمده‌اند: «فَما خَطبُكُم ....» (حجر/ 15، 57) آنان مأموريّت خود را عذاب قوم لوط اعلام داشتند: «إِنّا أُرسِلنا إِلى‌ قَومِ‌

[1]. الميزان، ج 18، ص377
[2]. مجمع‌البيان، ج 5،ص 272- 273؛ الدرالمنثور، ج 4، ص 448
[3]. نمونه، ج 11، ص100
[4]. الميزان، ج 12، ص181
[5]. مجمع‌البيان، ج 9،ص 238؛ نمونه، ج 11، ص 102

اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 224

صيغة PDF

شهادة

الفهرست