اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 143
خداوند بر شدّت عذاب
آلفرعون بارها تأكيد كرده است: «فَأَخذَهُم أَخذَةً
رابِيَة». (حاقه/ 69، 10) «فَأَخَذنهم أَخذَ عَزيزٍ مُقتَدِر».
(قمر/ 54، 42) فخررازى دليل كاربرد واژه اخذ در اين آيه را همانندى آلفرعون با
سركشان مىداند.[1] «فَأَخَذنهُ و جُنودَهُ
فَنَبَذنهُم فِى اليَمّ پس او و سپاهيانش را فرو گرفتيم و
آنان را در درياافكنديم.» (قصص/ 28، 40) نيز ذاريات/ 51، 40 و طه/ 20، 78 كه به
گفته علّامه طباطبايى، در اين دو كلام، اشارهاى گويا به عظمت و قدرت الهى در
مجازات آل فرعون نهفته شده.[2] در آيه «فَصَبَّ عَلَيهِم رَبُّكَ سوطَ عَذابٍ» (فجر/ 89، 13) نواختن تازيانه عذاب، كنايه از عذاب پياپى و شديد، و
تنوينِ عذاب، مفيد معناى تفخيم وخارج از وصف بودن آن است.[3] ب. عذاب در برزخ: به جز
قوم نوح كه به عذاب برزخى آنها اشاره كوتاه شده، (نوح/ 71، 25) يگانه گروهى كه در
قرآن به صراحت از فعليّت عذاب برزخى آنان سخن به ميان آمده، آلفرعون است: «و حَاقَ بَالِ فِرعونَ سوءُالعَذابِ* النّارُ يُعرَضونَ
عَلَيها غُدُوّاً و عَشِيّاً و فرعونيان را عذاب سخت
فرو گرفت. اكنون] صبح و شام بر آتش عرضه مىشوند». در همين آيه، بىدرنگ به عذاب
آخرتى آنان جدا ازعذاب برزخى، اشاره شده است. (غافر/ 40، 45- 46) «سوء العذاب» در آيه پيشين، يادآور «سوءالعذاب» در
«و إِذ نَجَّينكُم مِن ءَالِفِرعونَ يَسومونَكُم سوءَالعَذابِ ...» (بقره/ 2، 49) است. بنابر روايتى از امامصادق عليه السلام آيه 46
غافر/ 40، به برزخمربوط است؛ زيرا در آخرت، صبح و شامى وجود ندارد.[4] ج. عذاب در آخرت: «و يَومَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدخِلوا ءَالَ فِرعونَ أَشَدَّ
العَذاب وروزى كه رستاخيز برپا شود، فرياد رسد كه] فرعونيان را در سختترين
انواع] عذاب درآوريد» (غافر/ 40، 46) همچنين آنان از پيشوايان دعوت كننده به سوى
آتش به شمار مىآيند: «و جَعلنهم أَئِمّةً يَدعونَ
إِلَىالنَّار.» (قصص/ 28، 41) آيات 47- 48 غافر/ 40 از
محاجّه فرعونيان در جهنّم خبر مىدهد. خداوند در اين[1]. التفسيرالكبير، ج24، ص 254 [2]. الميزان، ج 16، ص38 و ج 14، ص 184 [3]. همان، ج 20، ص 281 [4]. مجمعالبيان، ج 8،ص 818
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 143