اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 96
آزر در برابر ابراهيم آزر، از مروّجان و مدافعان
سرسخت آيين بتپرستى بود؛ از اين رو در جامعه شركآلود بابل، نفوذ و اعتبار
فراوانى داشت (مريم/ 19، 46) و ابراهيم كه نزديكترين خويشاوند خود را در خدمت شرك
و بتپرستى مىديد، از هر فرصتى براى هدايت او بهره مىگرفت و با منطقى قوى و
مؤدّبانه، به گفت و گو با وى مىپرداخت؛ زيرا هدايت او در ريشهكنى بنياد شرك و
بتپرستى نقش فراوانى داشت. قرآن كريم در آيههاى 74
انعام/ 6؛ 41- 50 مريم/ 19؛ 85- 87 شعراء/ 26؛ 85 صافّات/ 37؛ 26 زخرف/ 43 و 4
ممتحنه/ 60 از احتجاج و گفتوگوى ابراهيم با آزر سخن مىگويد. در آيات 42- 45
مريم/ 19 بخشى از كوشش مشفقانه حضرت را اين گونه بيان مىكند: «پدرجان! چرا چيزى
را مىپرستى كه نمىشنود و نمىبيند و خطرى را از تو دور نمىسازد؟ اى پدر! به
راستى مرا از دانش وحى، چيزى/ حقايقى به دست] آمده كه تو را نيامده است؛ پس از من
پيروى كن تا تو را به راهى راست هدايت كنم. پدرجان! شيطان را مپرست كه خداى رحمان
را عصيانگر است. پدرجان! من مىترسم از جانب خداى رحمان، عذابى به تو رسد و تو
يار شيطان باشى». امّا برهانهاى صريح و
روشن ابراهيم در دل سخت آزر اثر نكرد و با عتاب و تهديد ابراهيم، بر عناد و كفر
خود افزود: «قالَ أراغِبٌ أنتَ عَن ءَالِهَتِى يإبرهيمُ لَئِن لَمتَنتَهِ
لَأرجُمَنَّكَ/ گفت: اى ابراهيم! آيا تو از خدايان من متنفّرى؟ اگر باز نايستى، تو
را سنگسار خواهم كرد». (مريم/ 19، 46) آزر تا به آتش انداختن خليلالله با
نمروديان همراه بود و جاى تأمّل آن كه نمرود از به سلامت رَستن ابراهيم از اين
توطئه، اظهار شگفتى كرده، مىگويد: اگر كسى خدايى مىگيرد، چه بهتر كه خداى ابراهيم
را برگزيند[1] يا به آزر مىگويد: فرزندت نزد خدايش
چه گرامى است![2] ولى آزرِ بتپرست بر كفر خود پاى[1]. بحارالانوار، ج12، ص 39 [2]. الامالى، ص 659؛بحارالانوار، ج 12، ص 39
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 96