اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 168
از نظر مقامهاى معنوى، در
تورات بيان شده كه ابراهيمِ پيامبر،[1] خداترس[2]
و دوست خداوند بوده،[3]
و خداوند او را برگزيده است[4] و اهل خود را به عدالت، انصاف و حفظ راه خدا امر كرده[5] و خدا را از بىانصافى منزّه دانسته
است.[6] ابراهيم خود بركت است و خدا به او و
هر كه او را مبارك خوانَد، بركت مىدهد و هر كه او را ملعون خوانَد، لعنت مىكند.[7] تمام امّتهاى جهان از او بركت
مىيابند.[8] در تورات سخنى از شريعت ابراهيم عليه
السلام نرفته و فقط در خطابى از سوى خداوند به اسحاق آمده: ابراهيم قول مرا شنيد و
وصايا و اوامر و فرايض و احكام مرا نگاه داشت[9] كه نشان مىدهد حضرت ابراهيم شريعت داشته است.[10] در عهد جديد، ايمان ابراهيم ستوده شده و آمده است كه به سبب ايمان،
وطن خود را ترك و با اسحاق و يعقوب، غريبانه در خيمهها زندگى كرد و حاضر شد يگانه
پسر خود را قربانى كند و با آن كه پيش از عملى شدن وعده خدا درباره وراثت سرزمينِ
كنعان وفات يافته، وعده خدا را از دور ديده و به آن اقرار كرده است.[11] در تورات و انجيل، از بخشهاى حسّاس
زندگى ابراهيم عليه السلام چه از بُعد تاريخى و چه از بُعد معنوى، مانند نشان دادن
ملكوت به وى، رويارويى و احتجاج با مشركان، شكستن بتها، رهايى از آتش نمرود،
عزيمت به مكّه، بناى كعبه و نزول كتاب آسمانى بر حضرت ياد نشده است. اتّفاق ملل در
گرامىداشت ابراهيم عليه السلام بعضى در تفسير آيات «و جَعَلنا لَهم لِسانَ صِدقٍ عَليّاً»
(مريم/ 19، 50)، «وَاجعَل لِى[1]. كتاب مقدس،پيدايش: 20: 7 [2]. همان: 22: 12 [3]. همان: دوم تواريخ:20: 7؛ اشعيا: 41: 8 [4]. همان، نحميا: 9: 7 [5]. همان، پيدايش: 18:19 [6]. همان: 18: 25 [7]. همان: 12: 3 [8]. همان: 12: 3 و 18:18 [9]. همان، پيدايش: 26:5 [10]. الهدى الى دينالمصطفى، ج 1، ص 76 [11]. كتاب مقدس:عبرانيان: 11: 8- 19
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 168