اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 167
عرب نبودن وى را تأييد
مىكنند، مناسبتر است كه اين واژه را سريانى بدانيم؛ افزون بر اين كه در زبان
عربى، واژههاى دخيل به شكلهاى گوناگون به كار مىرود[1] كه شاهدى ديگر بر غير عربى بودن اين نام بهشمار مىآيد؛ همچنين
«ابراهيم» واژهاى غير منصرف است كه دليل آن چيزى جز علَم و عجَم بودن نمىتواند
باشد. نسب ابراهيم عليه السلام
در دو نسخه عبرانى و سامرى[2] از تورات، ابراهيم بن تارح بن ناحور بن سروج بن رعوبن فالج بن
عابربن شالح بن ارفكشادبن سامبن نوح عليه السلام ذكر شده؛[3] ولى در نسخه يونانى بين «شالخ» و «ارفكشاد» نام «قينان» نيز وجود
دارد.[4] در منابع اسلامى نيز همين
ترتيب با تفاوتهايى مختصر در ضبط اسامى آمده است كه بيشتر به اختلاف در لهجه
مىمانَد.[5] ماجراى ابراهيم عليه
السلام در تورات از تولّد او در 70 سالگى پدرش تارح[6] آغاز و به وفات حضرت در 175 سالگى و دفن وى به وسيله اسحاق و
اسماعيل در حبرون خاتمه يافته است.[7] بيشتر مطالب تورات، درباره ابراهيم داستان زندگى شخصى حضرت است. شاخصترين مسأله كه تورات
بر آن تأكيد كرده، اين است كه خداوند به ابراهيم عليه السلام و ذريّه او كه به
تصريح تورات از نسل اسحاق خوانده مىشود،[8] وعده داده كه وارث سرزمين كنعانيان،[9] از نهر مصر تا فرات[10] خواهند شد. در عهد جديد نيز از اين وعده ياد شده؛[11] با اين تفاوت كه هركس به مسيح ايمان
آورد، از نسل ابراهيم شمرده شده است.[12][1]. مجمعالبيان، ج 1،ص 376 [2]. الارتباط الزمنى،ص 85 [3]. كتاب مقدس،پيدايش: 11: 10- 28 [4]. الارتباط الزمنى،ص 85 [5]. الطبقات، ج 1، ص45؛ السيرة النبويه، ج 1، ص 3؛ اعلامالقرآن، ص 22 [6]. كتاب مقدس، پيدايش11: 26 [7]. همان: 25: 7- 10 [8]. همان: 21: 12 [9]. كتاب مقدس، پيدايش12: 7، 13: 15 و 15: 7 [10]. همان: 15: 18 [11]. همان، بوميان: 4:13 [12]. همان، غلاطيان:3: 29
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 167