كشتى نوح

خداوند به نوح عليه السلام دستور ساختن كشتى را داد و او مشغول ساختن شد.
هرگاه مردم از كنار او مى گذشتند با ديدن اين كار او را به سخره مى گرفتند.
خداوند متعال جبرئيل را به نزد نوح عليه السلام فرستاد تا روش ساختن كشتى را به او بياموزد و جبرئيل به او ياد داد كه چگونه بيرون و درون كشتى را با قير بپوشاند.
ساختن كشتى دو سال طول كشيد؛ كشتى بزرگى با طول سيصد گز [1] و عرض پنجاه گز و ارتفاع سى گز از جنس چوب ساج در سه طبقه، طبقه زيرين مخصوص حيوانات درنده و گزنده و وحشى، طبقه ميانى متعلق به چهارپايان و حيوانات اهلى و طبقه بالا نوح و همراهانش در آن قرار مى گرفتند.
پس از اتمام ساخت كشتى، جبرئيل از طرف خداوند به نوح عليه السلام دستور داد كه آماده ورود به كشتى باشند و منتظر بنشينند. در اين هنگام به فرمان خداوند، آب از تنور [2]
بيرون آمد و اين علامت به عنوان آغاز عذاب الهى

[1] گز در قديم واحد اندازه گيرى بوده و در حدود چهل و چند سانتيمتر است.

[2] بنا به قولى در زبان عربى تنور يعنى روى زمين و بنا به قول مفسران ديگر منظور تنور هواء(ع) بوده است كه به نوح عليه السلام به ارث رسيده بود.