در مبحث اصالة الاباحة، كه يكى از اصول قابل تمسك در احكام فقهى است، مى نويسد:
هرچه كه داراى منفعت است و زيانى در آن نيست، مباح و استفاده از آن نيكو است. علت درستى اين اصل، آن است كه خداوند، عرب را به سبب تحريم برخى نعمتها سرزنش كرد. [1]
خبر واحد، از جنجالى ترين مباحث اصول فقه از عهد سيد مرتضى است. ابوالفتوح به تبع سيد مرتضى، خبر واحد را موجب علم و عمل نمى داند؛ چون خبرى است كه امكان كذب گوينده آن بسيار است و در چنين خبرى بايد توقف كرد. ابوالفتوح دراين باره، تفاوتى ميان خبر فاسق و خبر عادل نمى بيند و معتقد است كه امكان كذب در خبر عادل نيز هست؛ چون عدالت در اينجا در حد عصمت نيست. [2]

مباحث ادبى

تفسير روض الجنان از جنبه ادبى، هم در ادبيات فارسى و هم در ادبيات عربى شايان توجه است. اگرچه اين تفسير، نخستين تفسير به فارسى نيست، اما اولين تفسير فارسى شيعى است و برخلاف ديگر متون ادب فارسى قرن ششم در نهايت سادگى، زيبايى و رسايى نگاشته شده است. اهميت اين تفسير در زبان و ادب فارسى، يكى از جهت واژه هاى فارسى سره و ديگرى از جهت نثر روان و ساده آن است. [3] به عنوان نمونه، در زير به برخى از مباحث ادبى تفسير روض الجنان اشاره مى كنيم:
لغت: شيخ براى بيان واژه ها، گاهى از آيات قرآن، گاهى از حديث و زمانى از شعر استفاده كرده است؛ در مثل براى كلمه «رب» معانى زير را ذكر كرده است:
۱. سيد ومالك رقاب. دراين باره به قرآن كريم و بيتى از اعشى استشهاد كرده است.

[1] تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۲، ص ۳۴۳.

[2] همان، ج ۵، ص ۱۱۷؛ ج ۱، ص ۷۳۱ و ۷۴۹.

[3] ر.ك: تحقيق در تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۵۶ ـ ۶۱ و ۸۴ ـ ۱۳۴.