پايه و اساس علوم ادبى استوار شود و براى كارهاى تحقيقى ادبى، دست افزارى كه در بايست است، آماده گردد تا محقّقان گرانمايه بتوانند بر مبناى نوشته هاى صحيح و منقّح بزرگان ادب پارسى، در مباحث لغت و دستور و جز آنها بهتر و پرداخته تر بررسى و خوض نمايند و نظرات مستند خود را، كه به صواب مقرون باشد، اظهار كنند. اگر بخواهيم به اساس مليتِ خود، يعنى علوم و ادبيات، خدمتى شايسته انجام دهيم، بايد سخنان پخته و سخته بزرگان ادب پارسى زبان را بر اساس و مبناى صحيح نشر و در دسترس مطالعه و تحقيق جوانان دانش پژوه و محققانِ ارجمند قرار دهيم.
به اتّفاق آراى محقّقان و پژوهندگان، يكى از آثار نفيس و گرانمايه يكى از پيشينيان مليّت پرور ما كه خوشبختانه از گزند حوادث و چشم زخم روزگاران مصون و محفوظ مانده و دست به دست از سده هاى گذشته به ما رسيده، تفسير كبير روض الجنان و روح الجنان [1] معروف به تفسير ابوالفتوح رازى است كه در سده ششم پس از هجرت از نويسنده اى چيره دست و دانشمند در فرهنگ و معارف اسلامى به يادگار مانده و در حقيقت نخستين تفسير فارسى شيعى است كه از آن ايّام براى علاقه مندان به فرهنگ اسلامى و دوستداران ادب زبان پارسى ذخيره شده است.
شيخ جمال الدين ابوالفتوح حسين بن على بن محمد بن احمد بن الحسين بن احمد الخزاعى الرازى اين تصنيف بزرگ را به زبان پارسى درى و در بيست مجلد فراهم آورد. اين تفسير پرمايه، بر مذاق و مشربِ تشيع تهيه و تدوين شده و در اثناى ترجمه و تفسيرِ آيات قرآنى، مصنفِ گرانقدرش به شقوق مختلفِ معارف اسلامى

[1] براى آشنايى بيشتر با اين تفسير كبير و مصنف دانشمندان، رجوع شود به كتاب تحقيق در تفسير ابوالفتوح رازى، تأليف نگارنده، چاپ دانشگاه تهران، سال ۱۲۴۶ و ۱۳۴۸. [همين كتاب]