از ادوات و كلمات و عبارات عربى و طرز استعمال آنها:
سوا: جز، مگر، غير (از). مثال: «اعتراف بدل آن باشد كه بداند كه آن نعمت كه بدو مى رسد از جهت منعم است سوا اگر به واسطه اى بدو رسد» (ج ۱، ص ۲۶).
عند: نزد، پيش، نزديك. مثال: «و اسباب و افعالى كه بنده عند آن بكردن بطاعة نزديك شود و از معصيت دور شود» (ج ۱، ص ۳۳).
انما: «فرشتگان كارزار نكردند بر زمين، الاّ روز بدر. در ديگر كارزارها حاضر آمدند و قتال نكردند، انما عدد و مدد بودند» (ج ۱، ص ۶۴۵).
أما: يا اين، يا آن. مثال: «و او ابداً مضاف بود يا جمله اما اسمى بود و اما فعلى، و عامل در آن فعل بود» (ج ۱، ص ۵۰).
مثال: «وصف خداى تعالى كردن به نور بر حقيقت روا نباشد بر سبيل توسع، و مجاز روا بود على احد الوجوه: اما به معنى منور چنان كه گفتيم عدل به معنى عادل، و اما به معنى هادى، و اما على طريق المدح» (ج ۲، ص ۴۱).
فكيف: پس چگونه. مثال: «آن گه جان و مال بدل بايستى كردن تا به آنجا رسيد واجب بودى. فكيف كه مى گويد بنده...» (ج ۱، ص ۲۳۴).
ويلك: واى بر تو. مثال: «... خويرث با اصحابش شد. او را گفتند: ويلك! تيغ بركشيده، به سر محمد شدى» (ج ۲، ص ۳۸).
و به همين شيوه كلمات و عباراتى چون: لاسيما (به ويژه)، الاّ (مگر، به جز)، الا (اگر به معنى مگر اينكه)، عن (از)، فَثَمَّ (آنجا)، و يا عجبا (شگفتا)، سبحان (پاك و منزه است)، اعاذنا اللّه من عذاب القبر بفضله و رحمته (ج ۱، ص ۷۷)، نعوذ باللّه من مثل هذه المقالات بل المحالات (ج ۱، ص ۹۵)، اعاذنا اللّه في ذلك اليوم من اهواله و شدايده بمنه و رحمته (ج ۱، ص ۱۱۲)، فسئل اللّه العصمة والصيانة عن مثل هذه المقامات و تجويز هذه المحالات، على احد الاقوال المشروحة (ج ۱،