درخور فهم عوام باشد، مطالب مورد نظر را تحليل و تجزيه مى كنند و در اثناى سخن از ذكر اشعار مناسب، كه در عين حال موجب عبرت و تنبه شنونده باشد، و نيز از استناد به آيات قرآنى و احاديث نبوى و علوى و سخنان ائمه اطهار خوددارى نمى كنند.
شيخ همين سنت ديرينه را در نهايت كاردانى و مهارت و با احاطه به قرآن و احاديث و احكام فقهى دنبال كرده و در اثناى بيان و پرورش مطلب، از بسيارى از احاديث نبوى و سخنان امامان استفاده كرده و براى تأييد و اثبات نظر خويش بدانها استناد جسته است. بايد بدانيم كه استناد به آيات قرآن و احاديث در نظم و نثر گويندگان و نويسندگان فارسى زبان، از اواخر قرن چهارم ديده شد و اين كارى نيست كه ابوالفتوح بدان آغاز كرده باشد. تفسير ابوالفتوح بسيارى از علوم را متضمن است و از جمله اين دانشها كه شيخ به ناچار بر آن اطلاع و احاطه داشته، اخبار و احاديث است: اخبارى كه به آيه لايق باشد تا بدان وسيله سبب نزول آن آيه گفته شود... .
تفسير شيخ متضمن بحث فقهى مبتنى بر استنباط احكام از كتاب و سنت است. اشكالاتى كه در استنباط احكام روى دهد، مربوط به زمان بعد از رحلت رسول صلى الله عليه و آلهاست. فتوا در مسائل دينى و راهنمايى در نحوه اجراى فروع احكام شرعى، اندك اندك به دشوارى و اختلاف رأى كشانيده شد. شيعه روش فقهى خاصى كه بر اساس تعليمات مولا اميرمؤمنان على عليه السلام استوار بود، اختيار نمود و به جز كتاب و احاديث نبوى، احاديث و سننى هم از ائمه اثناعشر داشت.
شيخ در اثناى تفسير مسائل فقهى به شيوه فقهاى اهل تشيع، علاوه بر كتاب و سنّت، از احاديث و اخبار امامان و علماى شيعى مذهب و محدثين همين فرقه استفاده و استناد مى كند و هيچ رأى را جز از خدا و رسول و ائمه نمى پذيرد. تكيه گاه