كه ختم پيغمبران است و سيد مرسلان است، و بر اهل البيت او كه ستارگان زمينند و پيشوايان دين اند. (تفسير ابوالفتوح رازى، ص ۱، ج ۱). [1]
مثال ديگر:
بر بالين او ساعتى بنشست و مى گريست. او را ديد كه لب مى جنباند و چيزى مى گفت. گوش به نزديك لب او برد. او مى گفت كار كرديم به سر آمد، رنج برديم به بر آمد، دوست جستيم خبر آمد. واعظ گفت: عجوزه آگاه است و مى داند تا كجا مى رود. آن گه دمى چند برآورد و جان بداد. (تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۱۷۵). [2]
مثال ديگر:
اين همه رنج بر منزل سپنج، گنج ابد رها كرده اى و رنج ابد اختيار كرده اى... اين خانه جاى معاد است، جاى وقت ميعاد است، فيوم القيمه ميعاده. امروز روز عهد است، فردا روز وعد است (تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۳۲۴). [3]
۲. نمونه اى از سجع متوازن:
اگر عبادت كرد للّه و اگر جهادى كرد فى اللّه ، و اگر نان داد لوجه اللّه ، و اگر جان داد ابتغاء مرضات اللّه .
۳. نمونه اى از تجنيس خطى و مزدوج. مثال:
گفت: برادر من كه رسول رب العزة است، به وقت آنكه مرا عمامه در سر بست، گفت: امامت تو راست. عمامه كرامت بر سر نهاد و طوق امامت، در گردنش افكند و گفت: عمامه بستان عاجلاً و امامت آجلاً؛ عمامه از من

[1] روض الجنان، ج ۱، ص ۱.

[2] همان، ج ۲، ص ۱۱۵.

[3] همان، ج ۳، ص ۱۱۵.