اين بود نمونه اى از تفسير تبيان و تفسير شيخ كه در كليّات مسائل، شباهت كامل دارند و معلوم است كه شيخ در تأليف و تدوين تفسير كبير، به تفسير تبيان نيز نظر داشته است.
ب) تفسير الكبير يا مفاتيح الغيب از تفسير ابوالفتوح بسيار متأثّر است
در كتاب قصص العلماى ميرزا محمّد بن سليمان التنكابنى، ضمن شرح احوال شيخ ابوالفتوح رازى، در ص ۳۲۸، درباره استفاده كامل امام فخر رازى از تفسير شيخ چنين مى نويسد:
... و فخرالدين رازى نيشابورى مطالب او را دزديده و در تفسيرش نوشته است و او معاصر با صاحب كشّاف بوده....
بعض ديگر معتقدند كه امام فخر اساس تفسير كبير خود را از تفسير شيخ اقتباس نموده و براى آنكه نسبت انتحال و سرقت به وى ندهند، بعضى تشكيكات بر آن افزوده است.
به هر صورت با مطالعه دقيق تفسير مفاتيح الغيب و تفسير روض الجنان و روح الجنان به خوبى صدق مطالب مزبور روشن و تأييد مى شود و معلوم است كه امام فخر در تدوين و تأليف تفسير خود، تفسير شيخ را پيش روى خويش داشت و از آن استفاده هاى فراوانى كرد. اينك براى كشف اين حقيقت چند نمونه از هر دو تفسير نقل مى كنيم:
از ج ۱، ص ۱۱ [1] تفسير شيخ تحت عنوان «سوره فاتحة الكتاب»:
بدان كه اين سوره را ده نام است: فاتحة الكتاب، و امّ الكتاب، و امّ القرآن، والسبع المثانى، و الوافيه، و الكافيه، و الشافيه، و الاساس، و الصلوة، و الحمد، و هر يكى از خبرى و اثرى گرفته اند.

[1] روض الجنان، ج ۱، ص ۲۹ ـ ۳۳.