اذكار، بحكم خدا و رسول بايد بهمان الفاظ مخصوصه عربى خوانده شود.

س 173

- اشخاصى كه سواد ندارند و ياد گرفتن تجويد قرائت، برايشان مشكل است و هم چنين بعد از ياد گرفتن هم به واسطه عدم توجّه، زود فراموش مى‌نمايند در اين صورت بهمان نحو عبارتى كه بدون غلط باشد بخوانند چه صورت دارد؟.

ج‌

- اگر طورى بخوانند كه غلط باشد و قدرت بر ياد گرفتن داشته باشند نمازشان باطل است و لكن محسّنات تجويدى را لازم نيست مراعات كنند.

س 174

- شخصى در اوائل تكليفش، در نماز سوره‌ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مى‌خوانده و از جهت جهل و تقصير، هاء (هو) را به لام (قل) و واو (هو) را به (اللَّه) متّصل مى‌نمود كه (قله و اللَّه) مى‌شد در اين صورت نمازهايى كه باين كيفيّت خوانده قضا دارد يا نه؟.

ج‌

- با تمكّن از تصحيح، احتياط لازم آنست كه نمازهايى كه به اين نحو خوانده قضا نمايد.

س 175

- هر گاه كسى در بسم اللَّه از جهتى شكّ نمود كه صحيح گفته يا نه حتّى از جهت جهر و اخفات در اين صورت اعاده آن چه صورت دارد؟.

ج‌

- اگر بعد از فراغ از كلمه، شكّ در صحّت نمايد اعتنا نكند و اگر در حين اداء، با شكّ در صحّت، ادا شود تكرار كند و در هر دو صورت اگر رجاءً بسم اللَّه را تكرار نمايد اشكال ندارد.

س 176

- يكى از ائمّه جماعت در سوره حمد، گاهگاهى به جاى‌ مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ‌) (ملك يوم الدّين) قرائت مى‌كند و در كتاب صراط النّجاة مرحوم آقا سيّد ابو الحسن اصفهانى قدّس سرّه دوّمى ملك يوم الدّين را ترجيح مى‌دهد اكنون حضرت آية اللَّه نظر مبارك را مرقوم فرمايند.

ج‌

- هر دو وجه، جائز است.

س 177

- آيا مناط در وقف، نفس تازه كردن است يا مكث كردن و لو نفس را تازه نكنند؟.

ج‌

- نفس تازه كردن، لازم نيست.