اسم الکتاب : مجمع الرسائل المؤلف : نجفی، محمد حسن الجزء : 1 صفحة : 528
(مسأله 1631): اگر شخصى در بين سال مبلغى بدست آورد و بداند كه مازاد بر خرج سال وى مى باشد، در اداى خمس مازاد و يا تأخير آن تا هنگام سال خمسى مخير مى باشد [1]. (مسأله 1632): اگر سيدى فقير باشد در صورتى كه ضررى به او [2] نرسد جايز است كه فقر خود را اظهار نكند [3]. (مسأله 1633): هرگاه شخصى قبل از پايان سال خمسى - مثلا پنج روز - سود كسب خود را به قصد ندادن خمس ببخشد، خمس از عهده او ساقط نمى شود [4] مگرد در آن مقدارى كه تا پايان سال خمسى مصرف نمايد. (مسأله 1634): تنها ضروريات شخص [5] از سود كسب مستثناى
= ثلث و امثال آن، بايد خمس تمام اموال را بدهند حتى اگر شخص خمس تمام مال را داده باشد و البته اگر ظاهر بيان وصيت، خمس يقينى و يا خمس احتياطى باشد و يا شخص طفل صغير داشته باشد و يا نداشته باشد، در حسن و لزوم رعايت احتياط مؤثر خواهد بود، همانگونه روشن و واضح است. [1] محمد باقر شيرازى: ليكن اولى و بلكه احوط دادن هر چه زودتر خمس و بلكه هر دين و واجب موسع است، و اقرب آن است كه جواز تأخير تا سال خمسى ارفاق باشد و نه شرط اساسى، و اين حكم در صورت اضطرار سادات و مطالبه آنان اقوى است. [2] محمد باقر شيرازى: و يا واجب النفقه او. [3] محمد باقر شيرازى: و بلكه اين عمل او بسيار خوب است. [4] محمد باقر شيرازى: بنابر احتياط، خصوصا اگر بخشش مطابق شأن او بوده باشد. [5] محمد كاظم طباطبائى: اين استثناء مشكل است و احتساب چيزهايى مانند سرمايه تجارت از مؤونه معلوم نيست.
اسم الکتاب : مجمع الرسائل المؤلف : نجفی، محمد حسن الجزء : 1 صفحة : 528